تاثیر استفاده از بتامتازون تزریقی جهت تکامل ریه ی جنین بر کنترل قند خون
Abstract
تجویز گلوکوکورتیکوئیدها در خانم های بارداری که در خطر زایمان زودرس هستند یکی از مهمترین و موثرترین روش های درمان مورد استفاده برای بهبود عملکرد ریوی نوزادان و کاهش مرگ و میر نوزادی می باشد با این وجود تجویز این داروها می تواند باعث هیپرگلیسمی مادر به خصوص در موارد ( GDM ) یا دیابت آشکار شود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 141 خانم بارداری که طی نیمه ی اول سال 97 در بیمارستان الزهرا(س) تبریز بستری شده و تحت درمان با بتامتازون 12میلی گرم عضلانی در دوز اول و 12میلی گرم عضلانی 24 ساعت بعد از دوز اول قرار گرفته بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. در این جمعیت بیمارانی که قبلا تست غربالگری نرمال از نظر قند خون داشتند با بیماران مبتلا به GDM تحت کنترل با رژیم غذایی و بیماران مبتلا به GDM تحت کنترل با انسولین و بیماران مبتلا به دیابت آشکار تحت کنترل با انسولین مورد مقایسه قرار گرفتند. در این بیماران قند خون ناشتا، قند خون یک ساعت بعد از صبحانه و نهار و شام در روز اول تجویز بتامتازون و نیز روزهای دوم و سوم و هفتم بعد از اولین دوز بتامتازون با گلوکومتر صفر و یک اندازه گرفته شد.
یافته ها : نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تزریق بتا متازون در همه گروه ها باعث افزایش میانگین FBS می شود و بیشترین افزایش بعد از تزریق دوز دوم یعنی در روز دوم مشاهده شد. همچنین نتایج مطالعه نشان داد که میزان قند خون ۱ ساعته (hpp1) بعد از صرف صبحانه، نهار و شام در هر چهار گروه در روز دوم بعد از تزریق بتامتازون بیشتر از سایر روزها بود و این تفاوت در گروه افراد GDM و افراد دیابتیک با درمان انسولین بین روزهای اول و دومبه صورت معنی دار بود (P<0.05). میزان نیاز به تزریق انسولین نیز بعد از تزریق بتامتازون یک سیر نزولی داشت و با گذر زمان نیاز به انسولین کاهش یافته و نزدیک به میزان قبل از تجویز بتامتازون شد.