اثر رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب چند-غیراشباع (PUFA) بر پروستاگلاندین های رحمی طی دوره لانه گزینی در مدل موشی فاقد مایع سمینال

Abstract

هیچ اطلاعات جامعی در مورد تغییرات اسیدهای چرب رحم و سیگنالینگ پروستاگلاندینها (PGs) در طول دوره لانه گزینی در دسترس نیست. در این مطالعه ما اثرات ترشحات وزیکول سمینال و رژیم غذایی را بر روی آنها ارزیابی کردیم. روش‌ها: در این مطالعه، 120 موش ماده به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند: کنترل، جفتگیری کرده با فاقد سمینال وزیکول (SVX)، تغذیه شده با 3ω و 6، جفتگیری کرده با فاقد سمینال وزیکول+ تغذیه شده با 3ω و جفتگیری کرده با نر فاقد سمینال وزیکول+ تغذیه شده با 6ω. ترکیبات اسید چرب فسفولیپیدی (با استفاده از گاز کروماتوگرافی)، میزان PGI2، PGD2 و 8-iso-PGF2α با الایزا و سطوح پروتئینی گیرنده آنها (IP، DP و FP) با وسترن بلات، و همچنین بیان ژن آنزیم های سنتز کننده آنها با qRT-PCR در رحم در طول پنجره لانه گزینی ارزیابی شدند. یافته ها: سطوح لینولئیک اسید (LNA) و آراشیدونیک اسید (ARA) در روزهای چهارم و پنجم حاملگی حدود 50% افزایش یافت. علاوه بر این، سطوح بالاتری از mRNAی آنزیم های سنتزکننده PGها، پروتئین گیرنده ها و میزان PGها در روز لانه گزینی در مقایسه با روزهای قبل لانه گزینی مشاهده شد (05/0>p). نتایج ما نشان داد که جفت گیری با نر SVX می تواند سطوح ARA (حدود 25% در روز 5)، بیان ژن ها و همچنین میزان PGها بویژه PGI2 و PGF2α (بترتیب حدود 23% و 25% در روز 5) را در رحم را کاهش دهد و بنابراین می تواند میزان لانه گزینی را کاهش دهد. برخلاف ω3، رژیم غذایی غنی از ω6 سطوح بیان ژنها و PGهای مرتبط را بطور معناداری افزایش داد (05/0>p).