بررسی متدهای متفاوت در وارد نمودن preload بر روی مقادیر دتورک نهایی پیچ اباتمنت
Abstract
مقدمه: استفاده بسیار گسترده از ایمپلنت های دندانی به عنوان یک انتخاب درمانی قابل پیش بینی باعث شده است که علی رغم موفقیت های بالینی بالای این درمان، عوارض ناشی از آن کماکان به عنوان یک چالش بزرگ باقی بماند. از این بین شل شدن پیچ اباتمنت در تک کراون های خلفی شایع ترین مشکل می باشد که برای مقابله با این مشکل استفاده از preload کافی و همچنین خواص ضد چرخشی مناسب در محل اتصال ایمپلنت و اباتمنت دو راه حل اساسی به نظر می رسند. با توجه به اینکه در مطالعات انجام گرفته در مورد نحوه اعمالPreload عموما از یکبار باز و بستن پیچ اباتمنت قبل از تورک نهایی استفاده شده است. در این پژوهش بر آن شدیم که تاثیر اعمال بیش از یک سیکل نیرو قبل از سفت نمودن نهایی پیچ را بر روی دتورک نهایی مورد بررسی قرار دهیم.
مواد و روش ها: در این مطالعه 3 متد متفاوت باز و بستن پیچ اباتمنت بر روی مقدار دتورک نهایی پیچ اباتمنت مقایسه شدند. فیکسچرها درون بلوک¬های گچی با استفاده از گچ تا رزوه دوم از سطح فوقانی با گچ مانت شدند. یک تورک گیج برای اعمال نیروی دقیق به هر پیچ اباتمنت استفاده گردید. مقدار تورک معکوس در پیچ با استفاده از دستگاه تورک سنج دیجیتال (Digital torque meter , TQ-8800 (Lutron,Taiwan سنجیده شد. جهت مقایسه میزان دتورک در سه بار اعمال نیرو از آزمون Oneway ANOVA استفاده شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار Spss17 انجام شد. سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد.
یافته ها: بیشترین مقدار دتورک در سومین مرحله با میانگین 20.41- و انحراف معیار 1.62 و کمترین مقدار در مرحله دوم با میانگین 17.16- و انحراف معیار 4.74 بوده است. در مرحله اول نیز مقدار دتورک برابر 17.58- بود. جهت مقایسه دتورک در 3 مرحله مورد مطالعه از آزمون ANOVA استفاده گردید. با توجه به نتایج مقدار آماره آزمون مربوط به مقدار دتورک هر مرحله از مقدار معنی داری آزمون(0.05) کمتر بود، لذا می توان گفت مقدار دتورک هر مرحله تفاوت معنی داری دارد.
نتیجه گیری: در نهایت با توجه با نتایج ارزیابی داده های مورد آزمایش می توان گفت اعمال یکبار تورک با دو بار، تفاوتی در میزان دتورک اباتمنت ایجاد نمیکند در حالی که اعمال تورک در سه مرحله باعث افزایش میزان دتورک و در نتیجه مقاومت بیشتر در برابر شل شدگی می گردد.