بررسی میزان استحکام باند برشی در بازسازی دندان های سانترال دائمی شکسته فک بالا به روش اتصال مجدد قطعه شکسته با استفاده از تراش بول پالاتال، تراش بول باکال و پالاتال و ونیر کامپوزیت: مطالعه آزمایشگاهی
Abstract
مقدمه: تروما به دندان های قدامی شیوع بالایی دارد و مطالعات اپیدمیولوژیک وقوع این حادثه را حداقل در 30% نوجوانان نشان می‌دهد. چسباندن مجدد قطعه شكسته به قسمت باقي مانده دندان، در مقايسه با ساير روش هاي ترميمی ازمزاياي فراواني برخوردار است. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه استحکام باند برشی در دندان های سانترال دائمی شکسته فک بالا می باشد که پس از باندینگ لبه اینسیزال شکسته، دندان ها به روش های مختلف مورد ترمیم قرار گرفته اند.
مواد و روش ها: مطالعه به صورت تجربی – آزمایشگاهی روی 52 عدد دندان سانترال ماگزیلا که به صورت تصادفی در3 گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار داده شده اند، انجام گرفت. نمونه ها 3 میلی متر دور تر از لبه برنده به طور عرضی تحت شکست واقع شدند. از باندینگ نسل پنجم Solobond M (Voco, Cuxhaven, Germany) وکامپوزیت فلو نانوهایبرید Grandio Flow (Voco, Cuxhaven, Germany) جهت چسباندن قطعه شکسته در تمامی گروه ها استفاده شد. در گروه اول که به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شده بود بدون ایجاد هیچ گونه تغییری در دندان های شکسته، فقط با چسباندن ناحیه شکستگی با استفاده از باندینگ وکامپوزیت بازسازی صورت گرفت. سپس در گروه دوم پس از چسباندن قطعه شکسته در قسمت پالاتال ناحیه شکستگی و در گروه سوم در قسمت لبیال و پالاتال ناحیه شکستگی تراش بول به عمق نیم میلی متر ایجاد نموده و پس از باندینگ، با استفاده از کامپوزیت مایکروهایبریدPolofil Supra (Voco, Cuxhaven, Germany) ترمیم صورت گرفت. در گروه چهارم نیز ونیر کامپوزیت نیم میلی متری با استفاده از کامپوزیت مایکروهایبریدPolofil Supra (Voco, Cuxhaven, Germany) بعد از تراش و آماده سازی دندان، روی سطح لبیال قرار داده شد. سپس میزان نيروي لازم جهت ايجاد شكست مجدد در سطح پالاتال لبه‌ي اينسيزال با استفاده ازUniversal testing machine اندازه گيري شده و پس از محاسبه‌ي استحكام باند برشي برحسب مگاپاسكال، مقایسه میان گروه های مختلف با استفاده از نرم افزارSPSS17 انجام شده و از آزمون های کولموگروف اسمیرنف، آنالیز واریانس یک طرفه، لون و Tukey استفاده گردید.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار استحکام باند برشی در گروه کنترل: 18/8± 48/81،در گروه دارای بول پالاتال: 41/11±74/97، در گروه دارای بول لبیال و پالاتال: 25/9± 56/131 و در گروه ونیرکامپوزیت: 50/5± 36/104 مگاپاسکال بود. اختلاف معنی دار میان گروه های مختلف مشاهده شد، اما میان گروه دارای تراش بول پالاتال و ونیر کامپوزیت تفاوت معنی داری مشاهد نشد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دوباره چسباندن قطعه شکسته با استفاده از هر سه روش به کار برده شده جهت بازسازی دندان، موجب افزایش استحکام باند برشی می شود. بیشترین استحکام باند برشی با استفاده از تراش بول لبیال و پالاتال به دست می آید، درحالی که میان استحکام باند برشی ناشی از تراش بول پالاتال و ونیر کامپوزیت اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.