بررسی اثر داربست های نانوفیبری نوع هسته-پوسته،پلی کاپرولاکتون-ژلاتین بر روی نکروز های پوستی بابکاربردن سیم واستاتین روی موش های بالغ

Abstract

بافت پوست بزرگترین و یکی از مهمترین اندامهای بدن است که دارای نقشهای فراوانی در بدن میباشد. اسیبهای وارده به پوست چه از لحاظ سلامتی و چه از لحاظ مسائل مربوط یه مسائل زیبایی فردی دارای اهمیت فراوانی میباشد. ترمیم ضایعات وارده به پوست از اهمیت فراوانی برخوردار است. مکانیسم ترمیم ضایعات پوستی بسیار پیچیده و درعین حال داینامیک است که در آن فرایندها و سلولهای فراوان و متفاوتی دخیل هستند. استفاده از روشهای مهندسی بافت و مخصوصا استفاده از داربستهای نانوفیبری در کمک به بهبود سریع و با کیفیت ضایعات پوستی از اهمیت فراوانی برخوردار است. هدف از انجام این پژوهش استفاده از ساختار نانوفیبری هسته-پوسته پلیکاپرولاکتون/ژلاتین حاوی داروی سیمواستاتین الکتروریسی شده بهمنظور ترمیم ضایعه پوستی ایجاد شده در مدل حیوانی است. مواد و روشها در این مطالعه از الکتروریسی هم محور بهمنظور ساخت نانوفیبرهای هسته-پوسته استفاده به دلیل خواص مکانیکی مناسب و قابلیت حل شدن داروی PCLگردید. نانوفیبرهای سیمواستاتین در آن بهعنوان نانوفیبرهای پوسته در نظر گرفته شدند. از پلیمر ژلاتین به دلیل خواص زیستی مناسب در تشکیل ساختار پوسته استفاده شد. در ابتدا شرایط الکتروریسی و ژلاتین بطور جداگانه بهینه گردید و سپس نانوفیبرهای هسته-پوسته PCLنانوفیبرهای )، گروههای SEM سنتز شدند. مورفولوژی نانوفیبرها توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره ( 2

و تشکیل ساختار هسته-پوسته توسط میکروسکوپ الکترونی FTIRعاملی توسط روش ) مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از مشخصه یابی نانوفیبرها، از مدل حیوانی و TEM( عبوری به منظور بررسی کارایی نانوفیبرها در ترمیم ضایعه پوستی ایجاد شده استفاده skinflap ) به منظور بررسی کارایی ترمیم استفاده شد. H&E( شد. از رنگآمیزی هماتوکسین-ائوزین نتایچ نتایج این مطالعه نشان داد با افزایش غلظت محلول پلیمری قطر نانوفیبرهای ژلاتین افزایش نیز مشاهده گردید و با افزایش غلظت محلول PCL مییابد. این نتیجه برای نانوفیبرهای پلیمری قطر نانوفیبرها نیز افزایش یافت. پس از بهینه کردن شرایط الکتروریسی نانوفیبرها، از /ژلاتین استفاده PCL روش الکتروریسی هممحور به منظور سنتز نانوفیبرهای هسته-پوسته نشان میدهد با استفاده از این روش نانوفیبر هسته-پوسته بخوبی شکل TEM شد. تصویر گرفته و ساختار هسته و پوسته قابل تفکیک میباشند. قطر پوسته که از جنس پلیمر ژلاتین نانومتر میباشد. نتایج بررسی گروههای عاملی 288/44 نانومتر و قطر هسته 196/49 میباشد نشان داد گروههای عاملی مربوط به هریک از اجزا قابل تشخیص میباشد. FTIRاز طریق نتایج مطالعات حیوانی نشان داد داروی سیمواستاین در دوز بلای اعمالی باعث کاهش التهاب نسبت به گروه نانوفیبر بدون دارو شده است. بررسی تشکیل بافت جوانهای نشان میدهد اعمال دوز بالای داروی سیمواستایتن باعث جلوگیری از تشکیل بافت جوانهای شده است که این مقدار حتی از گروه کنترل نیز کمتر است. نانوفیبرهای حاوی دوز پایین داروی سیمواستاتین بیشترین میزان بافت جوانهای تشکیل شده را نشان میدهد. نتایج بررسی رگزایی نشان داد 3

گروه کنترل کمترین میزان رگزایی را نشان میدهد و گروههای نانوفیبری بطور معناداری میزان رگزایی بالاتری نسبت به گروه کنترل را القا کردهاند .نانوفیبرهای بدون دارو بیشترین میزان مهاجرت را القا کردهاند و این درحالی است که کمترین میزان مهاجرت سلولی در گروه کنترل دیده میشود که نسبت به سایرگروهها با اختلاف معناداری کمتر است.

نتیجه گیری نتایج این مطالعه بهخوبی نشان داد با استفاده از روش الکتروریسی هممحور میتوان /ژلاتین حاوی داروی سیمواستاتین سنتز کرد. مطالعات PCL نانوفیبرهای هسته-پوسته حیوانی بخوبی نشان داد داروی سیمواستاتین در کنار ساختار نانوفیبرهای نانوفیبرهای هسته ژلاتین باعث ترمیم ضایعه پوستی ایجاد شده میگردد.