بررسی نقش اضطراب و افسردگی در بروز لیکن پلان دهانی در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماري هاي دهان دانشکده دندانپزشکی تبریز

Abstract

مقدمه: ليكن پلان دهانی يك بيمـاري التهـابي پوستی مخاطی با واسطه سلول های ایمنی است. با توجه به تمايل به بدخيمي و اهمیت تشخیص و درمان مناسب آن، این مطالعه با هدف بررسی نقش اضطراب و افسردگی در بروز بیماری لیکن پلان دهانی در بیماران مراجعه کننده به بخش بیماري هاي دهان دانشکده دندانپزشکی تبریز طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی – مقطعی، 26 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی و 26 فرد سالم به صورت تصادفی ساده انتخاب و وارد مطالعه شدند. هر یک از شرکت کنندگان پرسشنامه اضطراب و افسردگی بک و پرسشنامه وقایع استرس زای زندگی را دریافت و زیر نظر مجری تکمیل نمودند. نتایج مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی، آزمون تی برای گروه های مستقل و آزمون کای دو و نرم افزار Spss 17 تجزیه و تحلیل شد. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: میانگین اضطراب در بیماران مبتلا به لیکن پلان و گروه کنترل، به ترتیب، 51/3±26/60 و 21/4±5/56 بود(P=0.001). در گروه لیکن پلان به ترتیب 7/7% ، 2/19% و 2/69% از بیماران و در گروه کنترل به ترتیب 5/11%، 5/11% و 1/73% از افراد افسردگی خفیف، متوسط و شدید داشتند. اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(P=867). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی سطح اضطراب بالاتری نسبت به افراد سالم دارند اما از نظر درجه افسردگی یکسان بودند.