بررسی وضعیت تغذیه و امنیت غذایی خانوار در کودکان ۶ تا 59 ماهه و ارتباط آن با برخی عوامل اقتصادی اجتماعی در محله مهدی آباد شهر شیراز در سال 1397

Abstract

مقدمه: ناامني غذايي طي دو دهه گذشته به عنوان مشكل عمده سلامت عمومي، توجه مردم، متخصـصان و سياسـتگذاران را بـه خـود جلب كرده است. در ايران بر اساس كفايت انرژي، در سالهاي 1375 و 1380 به ترتيب 20 و 2/23 درصـد خانوارهـا نـاامني غـذايي داشـتند. ناامنی غذایی را میتوان «فراهمی محدود یا نامطمئن غذای مغذی کافی و سالم یا توانایی محدود یا نامطمئن برای اکتساب غذاهای قابل قبول از راههای اجتماعی قابل قبول» تعریف کرد. تاكنون در كشور ناامني غذايي به روش مستقيم در سطح ملي، استاني و شهر سـنجيده نـشده‌اسـت. هـدف از ايـن مطالعه، تعيين شيوع ناامني غذايي در بین خانوارهاي کودکان 6 تا 59 ماهه ساکن محله مهدی آباد شهر شيراز و برخي عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش‌ کار: این مطالعه در سکونت گاه غیررسمی شامل محله مهدی آباد شیراز انجام شد. در اين مطالعة توصيفي- تحليلي که به صورت مقطعی برروی 353 خانوار ساکن محله مهدی آباد شيراز به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند انجام گردید. دادههـاي جمعيتي، اجتماعي و اقتصادي خانوارها از طريق پرسشنامه اطلاعات عمومي گردآوري و وضعيت امنيت غذايي با پرسشنامه 18 گويه اي امنيت غذايي خانوار USDA سنجيده شد. براي توصيف دادهها از آزمون مجذور كاي دو و براي تحليل دادهها از تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد. يافته‌ها: شیوع نامنی غذایی در خانوارهای مورد مطالعه 5/74% بود. به طوری که ناامنی غذایی بدون گرسنگی و با گرسنگی به ترتیب 8/25 و 7/48 گزارش شد. ناامنی غذایی با لاغری، اضافه وزن، کم وزنی و چاقی ارتباط معناداری داشت (001/0>P). ناامنی غذایی با کوتاه قدی رابطه معناداری نداشت (04/0p=). نتایج نشان داد ناامنی غذایی با سطح تحصیلات و طبقه شغلی سرپرست، وضعیت تملک مسکن ارتباط معناداری داشت (001/0>P). بحث و نتيجه‌گيري: جمعیت مورد مطالعه دچار ناامنی غذایی بوده است و با برخي عوامل مانند: شغلِ سرپرست، مالکیت خانه ارتباط مثبت معني داري نشان داد. همچنین تعداد کودکان لاغر، دارای اضافه وزن و چاق در گروه ناامن غذایی بیشتر بود. بنابراين با در نظر گرفتن تسهيلاتي براي خانوارهاي ساکن منطقه مهدی آباد مي توان شيوع ناامني غذايي را تقليل داد.