فرمولاسيون و ارزيابي ميکروامول ژل کلادريبين براي دارورساني پوستي
Abstract
مقدمه: پوست یکی از مهم ترین ارگان های بدن است که میتواند تحت تاثیر بیماری های خودایمنی قرار بگیرد. دارورسانی موضعی از سطح پوست نسبت به سایر راه های دارورسانی دارای مزایای فراوانی مانند استفاده از غلظت بالای دارو بر روی پوست، امکان حضور طولانی مدت دارو بر روی سطح و در نتیجه کاهش تعداد دفعات مصرف و همچنین کاهش گردش سیستمیک دارو و در نتیجه بروز عوارض جانبی کمتر می باشد. کلادریبین یک داروي سايتوتوکسيک و از آنالوگ های پورین است که دارای اثرات ايمونوساپرسيوی نیز می باشد.
هدف : هدف از اين مطالعه، مقایسه جذب پوستي داروي کلادریبین از فرمولاسيون میکروامول ژل و فرمولاسیون ژل ساده است.
روش کار: ابتدا فرمولاسيون‌های ژل و میکروامول ژل با استفاده از کاربوپول 934 به عنوان عامل ژل کننده ، با نسبت های مختلف اجزا ساخته شد. سپس جذب پوستی فرمولاسیون های منتخب توسط دستگاه جذب پوستي فرانز با استفاده از پوست کامل رت انجام شد و تعيين مقدار نمونه‌هاي جذب پوستي با استفاده از دستگاه HPLC در طول موج 365 نانومتر انجام گرفت.
نتایج: مقدار کلی داروی جذب شده از فرمولاسیون میکروامولژل در ساعت اول و نیم ساعت اول بترتیب 2/64 و 6/74 درصد بیشتر از ژل ساده و در زمان آخر (4 ساعت) 61 درصد بیشتر از ژل ساده می باشد. همچنین فلاکس فرمولاسیون میکروامول ژل حدود دو ونیم برابر فرمولاسیون ژل ساده است.
بحث و نتیجه گیری: فرمولاسيون میکروامولژل در مقايسه با فرمولاسيون ژل ساده ، جذب پوستي داروی کلادریبین را به ميزان قابل توجهي افزايش مي‌دهد بنابراين پايه میکروامولژل براي استفاده در فرمولاسيون‌هاي موضعي کلادریبین مناسب‌تر خواهد بود.