ارزیابی الگوی مصرف رژیم پروفیلاکسی هپارین و انوکساپارین و روش های مکانیکی در بیماران بستری در بیمارستان امام رضا در طول سال ۹۷
چکیده
با توجه به شیوع و خطر بالای DVT و PTE در بیماران بستری و همچنان وجود روش های پروفیلاکسی مختلف در این بیماران، لزوم ارزیابی مصرف منطقی پروفیلاکسی با هپارین یا انوکساپارین جز اولویت های مهم می باشد، لذا هدف از این مطالعه بررسی تجویز و مصرف منطقی هپارین/ انوکساپارین در رژیم های DVT پروفیلاکسی در بیماران بستری در بیمارستان امام رضا بود.
مواد و روش ها:
در این مطالعه ی حال نگر، تعداد ۳۰۰ بیمار بستری دریافت کننده رژیم پروفیلاکسی ترومبوز وریدی وارد مطالعه شدند، که ۱۵۰ بیمار از بخش های جراحی و ۱۵۰ بیمار از بخش های داخلی انتخاب شدند.
با استفاده از چک لیست هایی که در بیماران بخش های داخلی بر اساس سیستم Geneva و در بیماران بخش های جراحی بر اساس پرسشنامه ی Caprini طراحی شده بودند و مراجعه حضوری بر بالین بیماران منطقی بودن یا نبودن رژیم پروفیلاکسی هپارین/انوکساپارین و روش مكانيكي پيشگيري از DVT بررسی شد.
نتايج:
میانگین سنی کل بیماران شرکت کننده در مطالعه ۳/۱۹±۱/۵۶ بود، که جوانترین بیمار ۲ سال و مسن ترین بیمار ۹۴ سال سن داشتند. از نظر تفکیک جنسیتی، ۱۷۵ (۳/۵۸٪) بیمار مرد و ۱۲۵ (۷/۴۱٪) بیمار زن بودند. اما در بخش های داخلی، بیماران از نظر تفکیک جنسیتی برابر بودند. در بخش های جراحی، تجویز درمان های پیشگیرانه جهت مقابله با ترومبوز وریدی در ۸۵ (۶/۵۶٪) بیمار مطابق با راهنمای بالینی کاپرینی و در بخش های داخلی، در ۹۰ (۶۰٪) بیمار مطابق با ژنو میسر شده بود، که تفاوت معنی داری بین دو بخش مشاهده نگردید (P= 0.31).
تجویز روش های مکانیکی شامل جوراب های ضد ادم و ترومبوز وریدی در بخش های جراحی در ۹۹ (۶۶٪) بیمار و در بخش داخلی، تنها در ۵۶ (۴/۳۷٪) بیمار طبق گایدلاین انجام شده بود.
پروفیلاکسی دارویی ترومبوز وریدی، در بخش های جراحی در ۱۱۶ (۳/۷۷٪) بیمار و در بخش های داخلی، در ۷۹ (۶/۵۲٪) بیمار، به ترتیب مطابق گایدلاین های ژنو و کاپرینی تجویز شده بود.
نتیجه گیری:
پروفیلاکسی ترومبوز وریدی بر اساس گایدلاین ها، در بیماران بستری در بخش های جراحی بیش از بخش های داخلی است. اما در هر دو بخش آمار با استاندارد های جهانی فاصله ی زیادی دارد.