بررسی اثر کاربرد آنتی سپتیک در داخل ایمپلنت بر میزان سایتوکین های پیش التهابی اینترلوکین IL-1β و اینترلوکین IL-6 در مایع شیار لثه ایی محل تماس ایمپلنت و اباتمنت

Abstract

مقدمه: كنترل بيماري هاي اطراف ايمپلنت عملي دشوار و غير قابل پيش بيني است . سایتوکین های پیش التهابی در مایع شیار اطراف ایمپلنت بیانگر وضعیت بیماری و یا سلامت اطراف ایمپلنت هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر چهار ماده کلرهگزیدین، تتراسایکلین، بزاق و محیط خشک در میزان سایتوکین های پیش التهابی اینترلوکین IL-1βو اینترلوکین IL-6 در مایع شیار لثه ایی محل تماس ایمپلنت و اباتمنت بود. مواد و روشها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی 24 بیمار مراجعه کننده به مطب خصوصی دو متخصص پروتز که متقاضی دریافت ایمپلنت بودند و دارای شرایط ورود به مطالعه بودند بصورت split mouth بررسی شدند. در هر بیمار از سیستم ایمپلنت واحد Osstem استفاده شد. در هر یک از ایمپلنتهای هر بیمار از 4 ماده مختلف (کلرهگزیدین2%، تتراسایکلین3%، بزاق و محیط خشک) استفاده شد . هر یک از مواد مورد بررسی در جلسه ی آنکاورینگ در داخل پیچ ایمپلنت قرار داده شده و healing screw بسته شد. سپس در جلسه ی تحویل پروتز از بیماران نمونه برداری گردید. برای نمونه گیری از شیار مایع بین لثه ای پس از تمیز کردن دهان (نیم ساعت بعد از ۳ دقیقه مسواک زدن کامل) استفاده شد. داده های بدست آمده توسط نرم افزار آماری 20SPSS و آزمون آنالیز واریانس آنوا و ازمون تعقیبی مربوطه بررسی شد نتایج: نتایج نشان داد 3/58 درصد(14نفر) از بیماران زن و 7/41درصد(10نفر) مرد بودند. اختلاف معنی داری در میانگین IL6 و IL1β در چهار نوع ماده دیده شد(p<.05). میزان IL6 IL1β, در تتراسایکلین و کلرهگزیدین مشابه بود ولی بطور معنی داری بیشتر از بزاق و محیط خشک بود(p<.05). میزان IL6 و IL1β در بزاق بطور معنی داری بیشتر از محیط خشک بود(p<.05). نتیجه گیری: استفاده از تتراسایکلین در محل محل تماس ایمپلنت و اباتمنت باعث کاهش سایتوکین های التهابی IL6 IL1β, می گردد