تهيه و مقايسه قابليت نفوذ روده اي نانوامولسيون ها و نانوذرات لیپیدی جامد بورتزوميب

Abstract

بورتزومیب BTZ)) برای درمان بیماران مبتلا به لنفوم سلول مانتل و مولتیپل میلوما از طریق تزریق داخل وریدی و یا تزریق زیر جلدی استفاده می شود. به نظر می رسد که نفوذپذیری روده ای کم بورتزومیب چالش مهمی در تهیه فرم خوراکی آن باشد. اهداف: هدف اصلی این مطالعه بررسی جذب روده ای BTZ و ارزیابی تاثیر سیستم های دارورسانی لیپیدی (نانوذرات لیپیدی جامد (SLNs) و سیستم های دارورسانی خود نانوامولسیون شونده (SNEDDS)) بر نفوذپذیری روده ای و کسر دوز جذب شده خوراکی (Fa) دارو می باشد. روش ها: نفوذ پذیری روده ای (Peff (rat)) فرمولاسیون های تهیه شده با استفاده از روش پرفيوژن روده ای در رت مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، جذب روده ای در انسان (Peff (human)) و Fa برای فرمولاسيون های تهیه شده بر اساس مقادير Peff (rat) به دست آمده پيش بينی شد. یافته ها: بر اساس نتایج SPIP، پیش بینی شد که داروی BTZ در کلاس بیوفارماسی سه (BCS III) قرار می گیرد. مقادیر Peff (rat) برای BTZ و BTZ بارگذاری شده در SNEDDS (BTZ-SNEDDS) و SLNs (BTZ-SLNs) به ترتیب 5-10 × (5/0 ± 36/3)،5-10 × (3 ± 9/8) و 5-10 × (2 ± 4/10) سانتی متر بر ثانیه به دست امد. بر اساس مقادیر Peff (rat) بدست آمده، مقادیر Peff (human) برای BTZ و BTZ-SNEDDS و BTZ-SLN به ترتیب 5-10 × 7، 5-10 × 68 و 5-10 × 85 سانتی متر بر ثانیه پیش بینی شد. همچنین مقادیر Faبرای BTZ و BTZ-SNEDDS و BTZ-SLN به ترتیب 5/72، 97 و 98 درصد پیش بینی شد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، سيستم های دارورسانی بر پایه SNEDDS و SLNs قابلیت بهبود بخشی جذب روده ای و افزایش کسر دوز جذب شده خوراکی داروی BTZ را دارا می باشند.