بررسي تأثير خاطره گويي بر کيفيت زندگي سالمندان ساکن در سراي سالمندان استان ايلام در سال 1396
Abstract
مقدمه: خاطرهگويي باعث افزايش توجه افراد سالمند به خودشان ميشود و آنها را در کنار آمدن با
بحرانها و فقدانهاي دوره سالمندي کمک ميکند. هدف از پژوهش حاضر تعيين اثر خاطره
گويي بر ميزان کيفيت زندگي سالمندان است.
روش کار: روش پژوهش حاضر نيمه تجربي و از نوع پيش آزمون و پس آزمون است جامعه
آماري شامل کليه سالمندان (11سال و بالاتر) مقيم و ساکن در سراي سالمندان استان ايلام
(شهرستانهاي ايلام و ايوان) اعم از زن و مرد بودند. تعداد 11نفر با شيوه نمونهگيري تمام شماري
انتخاب شد. شرايط ورود به مطالعه کسب نمره لازم براساس آزمون کوتاه وضعيت ذهني؛ داشتن
11سال و بالاتر؛ تمايل به شرکت در مطالعه واقامت در آسايشگاه بود. سطح کيفيت زندگي با
استفاده از پرسشنامه کيفيت زندگي SF36در هشت زير مقياس ارزيابي و مورد سنجش قرار
گرفت. مداخله در هشت جلسه (يک تا يک و نيم ساعت) اجرا شد در اين جلسات سالمندان به
بيان خاطرات خود از قبيل خاطرات شيرين و تلخ در دورههاي مختلف زندگي ميپرداختند و
سپس سطح کيفيت زندگي شرکت کنندگان تا آخر دوره مداخله براساس پرسشنامه ها مجدداً
مورد ارزيابي و اندازهگيري قرار گرفت واز آزمون تي زوجي جهت مقايسه داده ها استفاده شد
نتايج : يافتههاي مطالعه نشان داد بين نمرات قبل و بعد از مداخله در بيشتر زير مقياسهاي کيفيت
زندگي (عملکرد جسمي؛ محدوديت عملکرد جسمي؛ محدوديت عملکرد رواني؛ بهزيستي
هيجاني؛ عملکرد اجتماعي و سلامت عمومي) تفاوت معني داري وجود داشت. ()p> 1/152
نتیجه گیری: خاطره گويي بر بهبود کيفيت زندگي سالمندان مقيم آسايشگاه سالمندان موثر است
لذا ميتوان از اين تکنيک ساده؛ قابل اجرا و کم هزينه در جامعه سالمندان استفاده کرد.