بررسی خواص سایتوتوکسیک گیاه Falcaria vulgaris بر روی رده سلول های سرطانی MCF-7 و SW-872 و نرمال HFFF
چکیده
مقدمه: گیاه Falcaria vulgaris (چتریان) در مناطق متفاوتی از ایران رشد می کند و در طب سنتی برای درمان زخم های پوستی، بیماری های گوارشی و کبدی استفاده میشود که این اثرات به دلیل وجود کومارین ها و فلاونوئید ها در گیاه میباشد. همچنین ترکیبات ذکر شده در خانواده چتریان منجربه بروز اثرات سمیت سلولی نیز می شوند.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثر سایتوتوکسیک و القا آپوپتوز توسط عصاره های مختلف و اسانس اندام هوایی F. vulgaris بر روی سلول های سرطانی و شناسایی ترکیبات فرار نمونه های موثر می باشد.
روش کار: اندام هوایی گیاه توسط دستگاه سوکسله عصاره گیری و با دستگاه کلونجر اسانس گیری شد. سمیت سلولی نمونه ها از طریق روش MTT و مکانیسم مرگ سلول های سرطانی از طریق فلوسایتومتری ارزیابی گشته و در نهایت ترکیبات فرار اسانس و عصاره های موثر توسط دستگاه GC-MS شناسایی گردید.
یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره دی کلرومتانی و فراکسیون 60% آن به طور معنی داری(p<0.0001) سلول های سرطانی MCF-7 را از بین بردند. در حالیکه قوی ترین اثر سایتوتوکسیک در سلول های SW-872 متعلق به عصاره ان-هگزانی و فراکسیون 40% آن است که بیشترین القای آپوپتوز را نیز داشته است.
فراوان ترین ترکیبات فرار در عصاره های ان-هگزانی، دی کلرومتانی و اسانس به ترتیب؛ تترادکان، هپتادکاتریونیک اسید متیل استر و اسپاتولنول می باشد.
نتیجه گیری: در این مطالعه مشخص گشت فراکسیون 60% عصاره دی کلرومتانی و 40% ان- هگزانی به صورت وابسته به غلظت و به طور معنی داری نسبت به سلول های کنترل، باعث مهار رشد سلول های سرطانی میشوند. این اثر از طریق القا آپوپتوز و به دلیل وجود ترکیبات موثری مانند هپتادکاتریونیک اسید، فیتول و کاریوفیلن اکسید بوده و منبعی طبیعی برای جداسازی ترکیبات ضد سرطانی می باشد.