تلفیق روش همسایش و سامانه های شناور برای افزایش سرعت انحلال کارودیلول
Abstract
باتوجه به خاصیت بازی ضعیف کارودیلول و کم بودن سرعت انحلال آن در روده هرچه زمان اقامت این دارو در معده بیشتر باشد احتمال افزایش فراهمی زیستی دارو نیز بیشتر خواهد شد. لذا پيش بينی می شود با تهیه فرم شناور و افزایش زمان اقامت دارو در معده و با بهره گيری از روش همسايش سرعت انحلال و در نتيجه فراهمی زیستی کارودیلول را افزایش داد.
هدف:
تهیه سیستم شناور کارودیلول برای افزایش ماندگاری سیستم در معده و تلفیق آن با روش همسایش جهت افزایش میزان انحلال و افزایش فراهمی زیستی دارو
روش کار:
جهت تهیه قرصهای شناور از پلیمرهایی مثل HPMC) ، کارباپول و پسیلیوم ,( کلسیم کربنات،پرکننده ها و منیزیم استئارات و نسبت های مختلف دارو لاکتوز، استفاده شد و به روش کمپرسیون مستقیم تهیه شد. برای تهیه پراکندگی جامد بروش همسایش، ابتدا نسبت های مختلف دارو به حامل، در آسیاب گلوله ای ریخته شد. سپس قرص پرس و از لحاظ خصوصیات شناوری بررسی شد. طیف DSC گرفته شد.
یافته ها:
فرمولاسیون هایی که میزان مساوی از 3 پلیمر داشتند Lag time شناوری طولانی حدود 60دقیقه داشتند. فرمولاسیون هایی که میزان بالای پیسیلیوم داشتند پس از 2ساعت متلاشی شدند. قرصهايی که دارای کربومر بودند lag timeشناوری 3-4 ثانیه و بمدت 3ساعت شناور بودند. فرمولاسیون هایی که حاوی HPMC یا پیسیلیوم به تنهایی و یا مخلوط این دو بودند در پایان 3 ساعت حدود %80 از دارو را آزاد کردند. همچنین استفاده از روش همسایش توانسته میزان رهش دارو را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
نتیجه گیری :
فرمولاسیون های منتخب تهیه شده در مدت 3 ساعت قادر به شناوری می باشند که باعث افزایش مدت ماندگاری دارو در معده و احتمالا" افزایش جذب دارو و افزایش سرعت انحلال دارو می شود. همچنین به کارگیری روش همسايش باعث افزايش سرعت انحلال گرديد.