بررسی شاخص های عملکردی بخش اورژانس قبل و بعد از اجرای برنامه پزشکان متخصص مقیم در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تبریز

Abstract

زمینه و هدف: شاخص های عملکردی بخش اورژانس جزو شاخص های اولویت دار وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشکی هستند و به نظر می رسد حضور متخصصین مقیم بر بهبود این شاخص ها تاثیر گذار باشد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت شاخص های عملکردی بخش اورژانس قبل و بعد از اجرای برنامه حضور پزشکان مقیم در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تبریز است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی می باشد. محیط پژوهش شامل 10 بیمارستان آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز است. جمع آوری داده ها از طریق فرم استخراج داده و برای شش شاخص عملکردی بخش اورژانس صورت گرفت. داده ها در دو بازه زمانی سال 1391 و 1392 (مجموعاً 24 ماه) به عنوان اطلاعات قبل از اجرای برنامه و اطلاعات مربوط به سال 1394، 1395 و 6 ماهه اول 1396 بعنوان اطلاعات بعد از اجرای برنامه جمع آوری شد. داده های مذکور با مراجعه به مرکز مدیریت حوادث و فوریت های پزشکی استان آذربایجان شرقی جمع آوری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و از طریق آزمون تی زوجی تحلیل شدند. یافته : قبل از اجرای برنامه حضور پزشکان مقیم، شاخص های خروج از اورژانس ظرف مدت12ساعت و تعیین تکلیف بیمار در کمتر از 6 ساعت در بیمارستان های طالقانی، شهدا، علوی و نیکوکاری بیشترین مقدار یعنی 100% ، شاخص احیای قلبی-ریوی ناموفق در بیمارستان الزهرا کمترین مقدار یعنی صفر درصد، شاخص ترک با مسئولیت شخصی در بیمارستان شهدا 89/0%، شاخص میانگین زمان تریاژ در سطح یک در بیمارستان سینا 1/0 دقیقه و شاخص میانگین زمان تریاژ در سطح دو در بیمارستان طالقانی 19/1 دقیقه بود. همچنین بعد از اجرای برنامه، شاخص های خروج بیمار از اورژانس ظرف مدت12ساعت و تعیین تکلیف بیمار در کمتر از 6 ساعت در بیمارستان علوی بیشترین مقدار یعنی 100%، شاخص های خروج بیمار از اورژانس ظرف مدت12ساعت در بیمارستان های طالقانی، شهدا و نیکوکاری به ترتیب به میزان 38/86، 54/96و 83/98 درصد، شاخص تعیین تکلیف بیمار در کمتر از 6 ساعت در بیمارستان های طالقانی، شهدا و نیکوکاری به ترتیب به میزان25/88،98/99و 95/99 درصد رسید، شاخص احیای قلبی ریوی ناموفق در بیمارستان الزهرا 89/6%، شاخص ترک با مسئولیت شخصی در بیمارستان شهدا50/3% ، شاخص میانگین زمان تریاژ در سطح یک در بیمارستان سینا 35/0 دقیقه و شاخص میانگین زمان تریاژ در سطح دو در بیمارستان طالقانی 33/4 دقیقه بود. یافته های خالص از آزمون تی زوجی نشان داد که تغییرات ایجاد شده در میزان شاخص های عملکردی اورژانس شامل میانگین مدت زمان تریاژ در سطح1و2، ترک با مسئولیت شخصی، احیای قلبی-ریوی ناموفق، تعیین تکلیف در کمتر از 6 ساعت و خروج از اورژانس ظرف 12ساعت، از نظر آماری معنی دار نبوده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های بدست آمده از این مطالعه، مداخله برنامه حضور پزشکان متخصص مقیم در بهبود شاخص های عملکردی بخش اورژانس موثر نبوده است. از آنجایی که هدف از اجرای این برنامه بهبود در شاخص های مذکور و همچنین ارتقای رضایتمندی بیماران می باشد، نیاز است که بازبینی های کاملی در محتوا و شیوه اجرای برنامه صورت گیرد تا از طریق شناسایی شکاف های موجود، زمینه برای بهبود وضعیت فراهم شود.