بررسی نگرش پرستاران در مورد شروع احیای قلبی ریوی و عوامل موثر بر موفقیت احیای قلبی ریوی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم
Abstract
چکیده: مقدمه: ایست قلبی تنفسی، بیگمان یکی از خطرناكترین وضعیتهایی است که نیاز به اقدام فوري و سنجیده براي حفظ حیات و پیشگیري از ضایعات جبران ناپذیر سیستمهاي حیاتی بدن دارد. احياي قلبي ريوي شامل اقداماتي است که براي بازگرداندن اعمال حياتي دو عضو مهم، قلب و ريه انجام ميشود و تلاش مي شود تا گردش خون و تنفس به طور مصنوعي تا زمان برگشت جريان خون خود به خودي بيمار برقرار شود. عوامل بسیاری در پیامد و موفقیت احیای قلبی ریوی تاثیرگذار می باشند که یکی از مهمترین عوامل، نگرش نسبت به شروع احیای قلبی ریوی می باشد. با توجه به اینکه نوع نگرش در انجام هرکار در نتیجه آن اثر قطعی دارد، بنابراین هداف از این مطالعه تعیین نگرش پرستاران در مورد شروع احیای قلبی ریوی و عوامل موثر در موفقیت آن در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز می باشد.
این مطالعه در سال 1396 بر روی 450 پرستار شاغل در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز شامل امام رضا (ع)، سینا، شهدا، شهید مدنی، کودکان، الزهرا و طالقانی انجام شد. یک پرسشنامه سه قسمتی که قسمت اول شامل مشخصات فردی اجتماعی، قسمت دوم مربوط به نگرش پرستاران در مورد شروع احیای قلبی ریوی و قسمت سوم مربوط به نگرش پرستاران در مورد عوامل موثر در موفقیت احیای قلبی ریوی بود، توسط پرستاران تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و آزمون های آماری مربوطه انجام شد.
نگرش پرستاران در مورد شروع احیای قلبی ریوی مثبت بود و از دیدگاه پرستاران محل ایست قلبی بیماران (خارج بیمارستان-داخل بیمارستان)، حضور افراد متبحر، متعهد و باتجربه در تیم احیاء، حضور به موقع تیم احیاء، آماده نبودن وسایل احیاء در بخش، استفاده از افراد متخصص و صاحب نظر در امر تدریس برای احیاء به عنوان مهمترین و موثرترین عوامل در موفقیت احیاء شناخته شدند. البته پرستاران شرکت کننده در مطالعه اظهار داشتند که ترس از آسیب بیشتر به بیمار و استرس زا بودن فرآیند احیاء و همچنین فقدان اعتماد به نفس، باعث می شود که در شروع احیاء برای بیمار نیازمند دچار تردید شوند.
با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد که اهمیت دادن به آموزش و ارتباط آن با افزایش اعتماد به نفس و کاهش ترس و استرس در نزد پرستاران و نیز بررسی کیفیت دوره ها و کارگاههای آموزشی احیاء قلبی ریوی ضروری می باشد. همچنین تشویق پرستاران و بهبود عملکرد آنها برای استفاده از دستگاه دفیبریلاتور (شوک) در ایست قلبی ریوی و بالا بردن میزان آگاهی مردم و آموزش عموم مردم در مورد احیای قلبی ریوی از نتایج دیگر پژوهش ما می باشد.