حساسیت اخلاقی پرستاران و ارتباط آن با رضایت و کیفیت مراقبت های پرستاری دریافتی بیماران بستری در مراکز آموزشی درمانی تبریز، سال ۱۳۹۵

Abstract

چکیده: مقدمه: امروزه با توجه به پیشرفت روزافزون جوامع و علم پرستاری پرستاران در ارائه ی مراقبت با کیفیت، با مسائل اخلاقی متعددی روبرو هستند که آنها را ملزم به داشتن توانایی-های اخلاقی در عملکرد حرفه ای می کند. در عملکرد اخلاقی، حساسیت اخلاقی اولین مرحله است. لذا این مطالعه با هدف تعیین حساسیت اخلاقی پرستاران و ارتباط آن با رضایت و کیفیت مراقبت های پرستاری دریافتی بیماران بستری در مراکز آموزشی درمانی تبریز انجام گردید. روش: این مطالعه، یک مطالعه ی توصیفی همبستگی می باشد که با مشارکت ۱۹۸ پرستار و ۱۹۸ بیمار واجد شرایط در سال 1395 در هفده بخش داخلی بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد که نمونه گیری پرستاران به روش سرشماری انجام شد. در این مطالعه به ازاء هر پرستار، یک بیمار بطور تصادفی ساده از همان بخش انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ی ((MSQ)Sensitivity Questionnaire (Moral، مقیاس کیفیت مراقبت از بیمار (Quality Patient Care Scale(QUALPAC)) و پرسشنامه ی رضایت بیماران ((PSNCQQ)(Patient Satisfaction with Nursing Care Quality Questionnaire بود. داده ها پس از جمع آوری از واحدهای پژوهش در نرم افزارspss نسخه13 با آمار توصیفی و آزمون های آماریT test،ANOVA ، ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. نتایج: ميانگين حساسيت اخلاقي پرستاران30/13±47/136، نمره ی کل کیفیت مراقبت های پرستاری10/44±36/196 ومیانگین رضایت بیماران 07/19±84/72 محاسبه گردید. نتایج نشان داد که بین بعد "تجربه ی کشمکش های اخلاقی" و نمره ی کل کیفیت مراقبت (04/0=p، 5/0- =r)، ابعاد "روانی اجتماعی" (04/0=p، 5/0- =r) و "فیزیکی" (03/0=p، 5/0- =r) کیفیت مراقبت ارتباط معنی دار و معکوس وجود دارد. در کل، بین میانگین نمره ی مراقبت های پرستاری دریافتی و نمره ی حساسیت اخلاقی پرستاران (5/0=p، 14/0- =r) و همچنین بین نمره ی رضایت بیماران و حساسیت اخلاقی پرستاران رابطه ی معنی داری وجود ندارد (8/0=p، 04/0=r). بحث و نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معکوس و معنی دار بین مراقبت های پرستاری و بعد تجربه ی کشمکش های اخلاقی، به نظر می رسد که پرستاران به هنگام تصمیم گیری های اخلاقی، دچار تنش اخلاقي ی شوند که در صورت عدم حل مناسب آن می تواند زمینه را برای فاصله گرفتن از بیماران را فراهم سازد. در مطالعه ی حاضر با اینکه حساسیت اخلاقی پرستاران در حد مطلوب می باشد، ولی با توجه به اینکه پرستاران در بعد "احترام به استقلال مددجو" نمره ی کمی را به دست آورده بودند و نیز با توجه به اینکه بیشترین نارضایتی بیماران از "روتین وار کار کردن پرستاران" بود؛ به نظر می رسد که پرستاران در اجراي تصميماتشان در عمل مشکلاتي داشته باشند؛ لذا بایستی سیاست گزاران نظام سلامت در صدد تغییر یا تعدیل موانع پیش روی پرستاران باشند.