بررسی اثر سیلی مارین بر درد ناشی از پاکلی تاکسل در موش نر
Abstract
مقدمه : پاکلی تاکسل سبب افزایش پلی مریزاسیون توبولین شده و برای دوک میتوزی عوارض ایجاد میکند و در درمان سرطان های مختلف از جمله ریه ، تخمدان ، پستان مری و سر و گردن استفاده می شود.
پاکلی تاکسل با تأثیر اتونومیک و تداخل با سیستم میکروتوبول ها، باعث سمیت محیطی (نوروپاتی) در استفاده از این دارو شده است که به عنوان یکی از عوارض این دارو محسوب می شود .
سيلي مارين با جلوگيري از پراکسيداسيون ليپيدي، تعديل ميزان گلوتاتيون و تثبیت غشای لیزوزوم ها توانايي حفاظت نورون ها را در برابر استرس اکسيداتيو دارد. سیلی مارین داراي اثرات آنتی اکسیدانی بوده در مشکلات کبدي استفاده می شود.
هدف: هدف ما از این مطالعه ، بررسی تأثیر سیلی مارین بر ازدیاد حساسیت به درد ناشی از پاکلی تاکسل با روش تست Tail-Flick بود که با داروی استاندارد مورفین به عنوان ضد درد قوی مقایسه گردید.
مواد و روش: در این مطالعه از 56 سر موش سوری نر در محدوده وزنی 25-30 گرم استفاده شد. درد نوروپاتیک با تزریق داخل صفاقی پاکلی تاکسل (2میلی گرم به ازاي هر کیلوگرم وزن) ایجاد گردید. سیلی مارین به نسبت 1 به 1 در PEG و آب مقطر حل شد و در دوز هاي 100، 50 ، 25 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن تزریق شده وآستانه درد با روش Tail-Flick بررسی گردید. همینطور مورفین با دوز (mg/kg 20 ) به صورت تک دوز تزریق شد.
نتایج: تزریق داخل صفاقی پاکلی تاکسل موجب ایجاد هایپرآلژزیا در روز 15 گردید. تجویز سیلی مارین با دوز 100 میلی گرم توانست افزایش معنی داري در زمان تأخیر در مقایسه با گروه کنترل شود ولی اثرات ضد دردي آن در مقایسه با مورفین کمتر بود.
بحث و بررسی: با توجه به یافته ها سیلی مارین می تواند براي کنترل ازدیاد حساسیت به درد ناشی از پاکلی تاکسل مؤثر بوده و انجام مطالعات تکمیلی برای انسان توصیع می شود.