تهیه نانوکامپوزیت مغناطیسی بر اساس کوپلیمرهای ان- ایزوپروپیل آکریلامید بار گذاری شده با دوکسوروبیسین و بررسی اثرات آن روي رده سلولي سرطان تخمدان (SKOV3)
Abstract
سرطان تخمدان یکی از کشنده ترین سرطان های زنان در کل جهان می باشد، چندین نوع از سرطان‌های تخمدان وجود دارد ولی شایع‌ترین نوع، سرطان سلول‌های اپی‌تلیال یا سلول‌های پوشش‌دهنده تخمدان‌هاست ؛ رایج ترین نوع درمان این بیماری شیمی درمانی پس از برداشتن تومور با جراحی می باشد در این میان يکی از قویترین و پرمصرف¬ترين دارویی که استفاده می شود دوکسوروبيسين (doxorubicin) يا آدريامايسين (adriamycin) است، که از تشکيل اسيدهاي نوکلئيک در درون سلول¬هاي سرطاني ممانعت مي کند. این دارو عوارض جانبی جدی به همراه دارد. نانو تکنولوژی سرطان با بهره گیری از سیستم های دارورسانی سبب افزایش بهره درمانی و کاهش عوارض جانبی در روش شیمی درمانی شده است. هدف از این پایاننامه، مطالعه سنتز نانوژل و بارگذاری داروی دوکسوروبیسین و بررسی سمیت نانوکامپوزیت های مغناطیسی بار گذاری شده با داروی دوکسوروبیسین جهت ارزیابی کارایی آن در درمان سرطان تخمدان می باشد.
روش کار و مواد: کوپليمر کراس لینک پلی(N- ایزوپروپیل آکریلامید-N,N-دی متیل آمینو اتیل متاکریلات) P(NIPAAM-DMAEMA) با روش پليمريزاسيون رادیکالی امولسيونی تهيه شد. برای تهیه نانوکامپوزیت، نانو ذرات مغناطيسی آهن و دوکسوروبيسين در نانوژل بارگذاري شدند. ويژگيهاي شيميايی و موفولوژيك نانوژل و نانوكامپوزيت و رفتار رهش دارو در4/7pH: و8/5 pH: و در دماهای مختلف ˚C 37و ˚C 40 بررسي گرديد وسپس رده سلولی SKOV-3 سرطان اپی تلیالی تخمدان انسانی کشت داده شدند، و توسط داروی دوکسوروبیسین، نانوکامپوزیت حاوی دوکسوروبیسین تیمار شدند. درصد زنده مانی سلولها به روش MTT بررسی شد. پس از تععین IC50 ، تیمار سلول ها با نانوکامپوزیت مغناطیسی حاوی دارو انجام گرفت. RNA سلول ها استخراج شده وc-DNA سنتز شد، نهایتا برای ارزیابی بیان ژنهای P53وMDR1 از روش Real-time PCR استفاده شد.
یافته ها: صحت سنتز نانوکامپوزیت تایید شد. مطالعات in-vitro درمحلول های بافری نشان داد که رهش دارو از این حامل وابسته به دما وpH بوده و ميزان داروي آزاد شده با دما نسبت مستقیم و با pH نسبت عکس دارد. مطالعه سمیت دارو با استفاده از تکنیکMTT نشان داد که نانوکامپوزیت های مغناطیسی بارگذاری شده با دوکسوروبیسین اثر مهاری بر روی رده ی سلولی SKOV-3 سرطان تخمدان دارد. این مهار وابسته به زمان و غلظت می باشد. اثر سیتوتوکسیک نانوکامپوزیت های مغناطیسی بارگذاری شده با دوکسوروبیسین با افزایش غلظت و افزایش زمان درمان افزایش می یابد و تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که در حضور نانوکامپوزیت های مغناطیسی بارگذاری شده با دوکسوروبیسین در مقایسه با گروه کنترل بدون تیمار، بیان ژن p53 تا 4برابر افزایش و بیان ژن MDR1 تا 26/0 برابر کاهش می یابد.
نتیجه گیری:اين مطالعه نشان داد كه نانوكامپوزيت سنتز شده حساس به دما و pH بوده و می تواند به عنوان حامل مناسب در درمان سرطان تخمدان به کار رود.