طراحي و فرمولاسيون سامانه دارورساني کولوني پاکلي تاکسل با استفاده از پوشش دولايه کايتوزان/ سلولز استات فتالات

Abstract

مقدمه: امروزه داروهای متداول درمان سرطان کولورکتال شامل انواع تزریقی می باشد که با توجه به عوارض برجای گذاشته، تلاش می شود که با طراحی و تولید فرمولاسیون های خوراکی، درمان به صورت موضعی صورت گیرد تا از عوارض ناخواسته کاسته شود. هدف: هدف این پژوهش طراحی سیستم دارورسانی کولونی با روکش دولایه انتریک و کولونی است که مانع از آزادسازی دارو در مسیر دستگاه گوارش، تا محل اثر مناسب که همان کولون است می شوند. سپس با آزادسازی سریع دارو در محل و عدم جذب پاکلی تاکسل از دستگاه گوارش علاوه بر اثر روی سلول های اپیتلیال کولون، عوارض جانبی این دارو که متاثر از جذب سیستمیک آن است کاهش می یابد. روش کار: هسته مرکزی توسط کمپرس مستقیم تهیه شد و سپس طی دو مرحله توسط روش غوطه ور سازی روکش داده شد. فرمولاسیون لایه روکش کولونی شامل کایتوزان و پلاستی سایزر در محلول استیک اسید است که پس از روکش دهی، توسط محلول تری پلی فسفات به طور جزئی کراس لینک داده شد. در مرحله بعد از سلولز استات فتالات به عنوان روکش روده ای استفاده شد. نتايج: نتایج تست دوام روکش انتریک در SGF و روکش زیست تخریب پذیر در SIF، دوام مناسب این روکش ها را نشان داد. تست انحلال نیز عدم آزاد سازی دارو از سامانه در این محیط ها را اثبات نمود. آزمایش لایه زیست تخریب پذیر در محیط بیولوژیکی بدن حیوان قابلیت تخریب روکش توسط میکروارگانیسم های کولون را نشان داد. بحث: بررسی های آماری تفاوت معنی داری بین آزادسازی دارو از محیط کولون و سکوم را نشان نداد اما بین زمان های مختلف قرار گیری سامانه در محیط بیولوژیک ارتباط معنی دار بدست آمد بدین معنی که با گذشت زمان، مقدار بیشتری دارو آزاد نمودند.