تهیه و مشخصه یابی نانوپارتیکل پلیمری PLGA-βCD حاوی داروی متوتروکسات و بررسی میزان اثر بخشی آن بر رده سلولی T47D
Abstract
سرطان بيماري پيچيده اي شامل تقسيم سلولي غير نرمال، ناپايداري ژنتيكي، حمله بافتی و متاستاز تومورهاي بدخيم به سراسر بدن ميباشد. نانو پلیمرهای زيست تخريب پذير به عنوان دارو رسان در مقياس وسيعي از ماكرومولكول‌هايي مانند پروتئين‌ها، پپتيدها و ژن‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با بهينه‌سازي سطحي امكان بهبود خصوصيات فيزيكوشيميايي پليمرهاي زيست تخريب پذير فراهم مي‌شود.
هدف
در این مطالعه، تهیه و مشخصه یابی نانوپارتیکل پلیمری PLGA-βCD حاوی داروی متوتروکسات و بررسی میزان اثر بخشی آن بر رده سلولیT47D بررسي شده است.
مواد و روش کار
كوپليمرهاي PLGA توسط پليمريزاسيون ذوب توده‌اي لاكتون‌ها (لاكتيد و گلیكوليد) در حضور -CD و اكتوات قلع به عنوان كاتاليزور و روش امولسيون دو گانه W2 W1/O/ سنتز شده‌اند شده و متوترکسات در داخل نانو ذرات PLGA با درصد خوب انكپسوله شد. پس از کشت سلول، ازمایش سمیت سلولی انجام و IC50 ترکیب خالص و نانو کپسوله شده محاسبه وبرروی رده سلولی T47D بررسی شد.
یافته ها
سنتز صحیح نانو ذرات وبار گذاری داروبا استفاده از روش های HNMR, SEM ,FT-IR تائید شد. اندازه ذرات با توجه به نوع كوپليمر به روش انكپسولاسيون از m n100 الي nm220 متمايز ميباشد.اثر سیتوکسیک ترکیب خالص متوترکسات ونانو کپسوله روی رده سلولی T47D وابسته به زمان و غلظت می باشد. مقدار IC50 در غلظت های مختلف نانو پارتیکل بارگیری شده با متوترکسات بر روی رده¬ی سلول¬ سرطان پستان T47D در 24 ساعت به ترتیب از 391/0 به 285/0 در 48 ساعت از 361/0 به 294/0 و در 72 ساعت از 381/0 به 241/0 تغییر پیدا کرده است.
نتیجه گیری
نتايج حاصل نشان دادند كه كوپليمرهاي قابل فرسايش PLGA--CD قابليت تبديل به نانو ذره داشته و براي دارو رساني داروهای آنالوگ مناسب مي‌باشند. تست¬ in vitro نشان داد که این سیستم غیر سمی بوده و می¬تواند زیست سازگار باشد. بنابراین این سیستم¬ می¬تواند در درمان سرطان پستان مؤثر باشد.