تأثیر تغییر شدت اعمال شاکویو بر میزان تغییر اسپاستیسیتی و ماندگاری آن در بیماران مبتلا به سکته مغزی

Abstract

زمینه و هدف: اسپاستیسیتیه به دنبال آسیب¬های نورون محرکه فوقانی از جمله سکته مغزی اثرات سوئی بر کیفیت زندگی و عملکرد بیماران داشته و بار اقتصادی و روانی زیادی را ایجاد می¬کند، لذا هدف از این تحقیق، مروری نظام-مند بر تاثیر تعداد جلسات اعمال امواج شوکی بر کاهش اسپاستیسیته در این گروه از بیماران است تا شاید بتوانیم با درنظر گرفتن میزان تاًثیر و یا عدم تاًثیر آن گامی در جهت بهبود عملکرد این بیماران داشته باشیم. روش بررسی: در این مطالعه تعداد 20 بیمار در دو گروه به شکل تصادفی تحت درمان قرار گرفتند. در هر گروه یک جلسه درمانی پلاسبو که در آن فقط صدای ضربات شاک ویو برای بیماران پخش شد انجام شد و در پنج جلسه بعدی گروه اول تحت درمان با فرکانس 4 هرتز و شدت انرژی 8/0 میلی ژول بر میلی¬متر مربع تعداد 1500 ضربه در ناحیه تاندون عضلات خم کننده مچ دریافت کردند و در گروه دوم همان درمان با شدت انرژی 03/0 میلی ژول بر میلی متر مربع برای بیماران اعمال شد. در انتها دو فاکتور دامنه حرکتی و معیار تغییر یافته اشورث بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته¬ها: در مطالعه حاضر ما نتایج معنی داری مبنی بر موًثر بودن اعمال شاکویو با شدت بالا در مقایسه با شدت کم بدست نیاوردیم. نتیجه گیری: با افزایش شدت اعمال شاک ویو میزان بهبودی از لحاظ فاکتورهای مورد ارزیابی بیشتر بوده است ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبوده است..