بررسی ارتباط پارامترهای ترکیب بدنی و شاخص‌های تن‌سنجی با سطوح فشارخون و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در مقایسه با افراد سالم
Abstract
هدف از انجام این مطالعه، تعیین ارتباط پارامترهای ترکیب بدنی و شاخص‌های تن‌سنجی با سطوح فشارخون و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در مقایسه با افراد سالم بود.
مواد و روش‌ها: پس از تصویب پروپوزال و اخذ تأییدیه از کمیته اخلاق معاونت پژوهشی دانشگاه و اخذ رضایت‌نامه آگاهانه و تکمیل پرسشنامه، دو گروه از افراد مبتلا به دیابت ۲ و افراد سالم در قالب یک مطالعه مورد-شاهدی و پس از همسان‌سازی از نظر سن و شاخص توده بدنی، از نظر ارتباط پارامترهای ترکیب بدنی و شاخص‌های تن‌سنجی با سطوح فشارخون و کیفیت زندگی با یکدیگر مقایسه شدند.
یافته‌ها: ۱۱۰ نمونه شامل ۵۵ بیمار دیابتی و ۵۵ نفر شاهد از درمانگاه امام رضا وارد مطالعه شده و مورد بررسی قرار گرفتند. از نظر شاخص‌های ترکیب بدنی تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از نظر ناحیه چربی احشایی و نسبت دور کمر به باسن وجود داشت (به ترتیب 03/۰=P و 003/۰=P). متوسط فشارخون سیستولی در گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری نداشت. بااین‌حال دو گروه از نظر فشارخون دیاستولی تفاوت معنی‌داری داشتند (001/۰=P). در گروه بیماران دیابتی فشارخون سیستولیک با ناحیه چربی احشایی (001/۰P<)، نسبت دور کمر به دور باسن (001/۰P<) و توده چربی احشایی (009/۰=P) ارتباط مثبت معنی‌داری داشت و فشارخون دیاستولیک با ناحیه چربی احشایی (002/۰=P)، نسبت دور کمر به دور باسن
(001/۰P<)، توده چربی احشایی (03/۰=P)، بافت نرم بدن (024/۰=P) و مقدار آب کل بدن (02/۰=P) ارتباط مثبت و معنی‌دار داشت و با توده لخم بدنی (02/۰=P) ارتباط منفی معنی‌دار داشت. در مقام مقایسه، دو گروه از نظر پارامترهای مهم کیفیت زندگی یعنی عملکرد فیزیکی (۰٫۰۰۱>P)، سلامت عاطفی (۰٫۰۰۱>P)، سلامت روانی (۰٫۰۰۵=P) و عملکرد اجتماعی (۰٫۰۰۱>P) اختلاف معنی‌داری داشتند.