رابطه بین سطوح بیومارکرهای سرمی S100 و GFAPبا ضربه مغزی خفیف

Abstract

تشخیص آسیب مغزی تروماتیزه(TBI) در پروسه ی حاد براساس معاینات نورولوژیکی و ابزارهای تصویربرداری عصبی از قبیل CTاسکن و MRI است. با این وجود CTاسکن حساسیت پایین برای آسیب مغزی منتشر دارد و فرد را در معرض رادیاسیون قرار می دهد. برخلاف قوانین تصمیم گیری اعتبار داده شده همراه با هزینه های زیاد از قبیل over triage به سی تی اسکن همراه است. به همین علت استفاده از بیومارکرهای S100B و GFAP در مدیریت بیماران با اسیب مغزی تروماتیزه خفیف بزرگسالان مورد توجه قرار گرفته است. روش کار: در یک مطالعه مورد شاهدی تعداد 41 بیمار با ضربه مغزی خیفیف(GCS=13-15) بدون آسیب سایر اندام ها در بدو ورود به اورژانس (حداکثر تا 6 ساعت پس از وقوع حادثه) نمونه ای برای اندازه گیری S100 و GFAP سرم اخذ شد و همچنن CT اسکن مغز طبق روتین برای همه بیماران انجام شد. سپس وجود یا فقدان هرگونه ضایعه مغزی جمجمه ای یادداشت گردید.برای کنترل از 40 بیمار ارتوپدی بدون شواهد ضربه مغزی که طی گرافی های انجام شده شکستگی منفرد یک اندام برای انها مسجل شده بود، در بدو ورود به اورژانس (حداکثر تا 6 ساعت پس از وقوع حادثه) نمونه خون برای اندازه گیری S100B و GFAP اخذ و اندازه گیری گردید. یافته ها: نشان داده شد که S100B و GFAP در دو گروه با هم تفاوت معناداری دارد و در گروه ضربه ی مغزی سطوح هر دو بالاتر بود (p-value برای S100B=0.006 و برای GFAP=0.041). در گروه مورد نشان داده شد که با cutoff=100 نانوگرم در میلی لیتر برای S100B اختصاصیت 82.9 درصدی(7 نفر) وبا cutoff=100نانوگرم در لیتر برای GFAP اختصاصیت 0.00 درصدی و با cutoff=6000 نانوگرم در لیتر برای GFAP تقریبا اختصاصیتی مشابه S100B ،85 درصدی(6نفر) دارد. در گروه شاهد نشان داده شد که با cutoff=100 نانوگرم در میلی لیتر برای S100B اختصاصیت 95درصدی (2نفر) و با cutoff=100نانوگرم در میلی لیتر برای GFAP اختصاصیت 0.00 درصدی و با cutoff=6000 نانوگرم در لیتر برای GFAP اختصاصیتی مشابه S100B 95 درصدی(2نفر) دارد.