بررسی تاثیر پوشش نانو بر میزان تغییر رنگ اپلاینس های شفاف ارتودنسی

Abstract

مقدمه و هدف: در میان اپلاینس های ارتودنسی موجود ، بزرگسالان اپلاینس های شفاف ارتودنسی را به علت زیبایی و راحتی استفاده ترجیح می دهند. همچنین پایداری رنگ و شفافیت ریتینرهای شفاف باید طی یک دوره ی ریتنشن درمانی ثابت بماند. از طرف دیگر خواص خود تمیز کنندگی نانوذراتی مانند TiO2 به اثبات رسیده است بدین منظور در کار حاضر تاثیر درصدهای مختلف نانو ذرات TiO2 بر روی تغییر رنگ صفحات ریتینرهای شفاف بررسی شد. مواد وروش ها: برای این کار 25 قطعه صفحات با ابعاد 1×3 سانتی متر مربع از ریتینرهای شفاف (مربوط به کارخانه ی 3A MEDES ساخت کشور کره ی جنوبی) بصورت پنج گروه پنج تایی در محلول تری فلوئورو استیک اسید حل شده و با نسبتهای 5/2 ، 5، 10 و20 میلی گرم TiO2 مخلوط شد. پس از تهیه صفحات ریتینر شفاف و TiO2 با نسبت های مختلف ، نمونه ها همراه با نمونه کنترل در محلول های آب مقطر به مدت 1 روز قرار داده شد و رنگ آنها ابتدا توسط اسپکتروفتومتر ثبت گردید. سپس نمونه های ذکر شده در محلول بزاق مصنوعی و کولا به مدت 30 روز قرار داده شد و پس از مدت طی شده ، رنگ نمونه ها دوباره ثبت گردید. آنالیز Kolmogorov-Smirnov جهت بررسی توزیع نرمال داده ها استفاده گردید و همچنین جهت مقایسه فاکتورهای رنگ قبل و بعد، از آنالیز نان پارامتریک ویلکاکسون و جهت بررسی میزان تغییر رنگ(ΔE) بین پنج گروه از آنالیز کروسکال-والیس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بیشترین میانگین تغییر رنگ(ΔE) در گروه بدون پوشش نانو با میانگین 39/0 ± 97/5 بود و کمترین میانگین تغییر رنگ نیز در گروه با غلظت 20 میلی گرم با میانگین 70/0 ± 41/3 گزارش شد. همچنین نتایج نشان داد که توزیع نرمال داده ها در بعضی از گروهها وجود ندارد و همچنین در مقایسه فاکتورهای رنگ قبل و بعد و بررسی میزان تغییر رنگ (ΔE) بین پنج گروه ، نتایج نشان داد که تغییر رنگ در همه گروهها بین قبل و بعد وجود دارد ولی میزان تغییر رنگ بین پنج گروه از نظر اماری معنی دار نیست که علت می تواند بخاطر تعداد کم نمونه ها باشد. نتیجه گیری: هرچند در گروه TiO2 با غلظت 20 میلی گرم تغییر فاکتور L* حداقل بود و لی میزان ΔE در بین گروهها اختلاف معنی داری نداشت.