مقایسه میزان اکیموز و ادم بعد از استئوتومی لترال بینی با استفاده از پیزوسرجری در مقایسه با تکنیک معمول در بیماران کاندید رینو پلاستی
Abstract
با توجه به وجود مطالعات اندک و با نتایج متناقض در خصوص میزان اکیموز و ادم بعد از جراحی رینوپلاستی و تعداد کم نمونه ها و تفاوتهای موجود در روش اجرای مطالعات قبل، این مطالعه با هدف مقایسه میزان اکیموز و ادم بعد از جراحی استئوتومی بینی با روش پیزوسرجری در مقایسه با روش استئوتومی اکسترنال طراحی و اجرا گردید.
روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 66 بیمار کاندید عمل جراحی رینوپلاستی مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا (ع) تبریز انتخاب شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، یک گروه از بیماران تحت عمل جراحی استئوتومی لترال بینی با استفاده از پیزوسرجری و گروه دیگر تحت عمل جراحی استئوتومی لترال به روش معمول خارجی قرار گرفتند. در روزهای 3 و 7 بعد از عمل، میزان اکیموز و ادم بیماران توسط 2 نفر معاینه کننده که از اهداف مطالعه آگاه نبودند، مورد معاینه قرار گرفتند و سپس ارزیابی و نمره¬دهی شدند. در نهایت نتایج مطالعه توسط نرم¬افزار SPSS19 مورد آنالیز قرار گرفتند.
نتایج: با توجه به نتایج مطالعه ما، مشخص گردید که بیشترین میزان ادم و اکیموز در هر دو گروه پیزوسرجری و گروه استئوتومی اکسترنال مربوط به زمان 3 روز پس از جراحی بودند. ضمن اینکه یافته ها نشان داد که بین میزان ادم و میزان اکیموز در زمان 3 روز و 7 روز بعد از جراحی در گروه پیزوسرجری و همچنین این میانگین¬ها در گروه استئوتومی اکسترنال اختلاف معنادار آماری وجود داشت.
نتیجه گیری: نتایج نهایی این مطالعات نشان می دهد که در تمامی گروه ها مقادیر ادم و اکیموز با گذشت زمان 7 روز نسبت به 3 روز کاهش نشان دادند و احتمالاً پیزوسرجری در مقایسه با استئوتومی، امیدوارکننده تر و موثرتر باشد.