بررسی تاثیر مکمل یاری اولئیل اتانول آمید بر بیان ژن PPAR-a، برخی مارکرهای التهابی و فراوانی باکتری آکرمانسیا موسینیفیلا (Akkermansia muncinphila) در مدفوع افراد چاق: کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل دار دوسو کور

Abstract

مقدمه و هدف: چاقی به عنوان مشکل سلامتی عمومی در سراسر جهان، عامل خطر اصلی بسیاري از بیماريهاي مزمن محسوب میشود. یکی از سیستمهاي دخیل در هومئوستاز انرژي در بدن و کنترل اشتها در بدن، سیستم اندوکانابینوئیدي است. ترکیبات شبه اندوکانابینوئیدي از جمله اولئیل اتانول آمید، لیپیدهاي فعال زیستی هستند که مسیرهاي بیوسنتز و تجزیه آنها با اندوکانابینوئیدها مشترك بوده، اما به گیرندههاي کانابینوئیدي متصل نمیشوند. بر هم خوردن تعادل میکروبیوتاي رودهاي، التهاب با درجه پایین و اختلال در سیستم اندوکانابینوئیدي در سبب شناسی چاقی نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مکملیاري اولئیل اتانول آمید بر بیان ژن ،PPAR-αبرخی مارکرهاي التهابی و فراوانی باکتري آکرمانسیا موسینیفیلا ) (Akkermansia muciniphilaدر مدفوع افراد چاق انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی کنترلدار دوسوکور بر روي 60فرد بزرگسال چاق سالم ) n=30در هر گروه( شهر تبریز در سال 1395انجام شد. افراد پس از دارا بودن معیارهاي ورود به مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه مداخله )دریافت کننده روزانه دو کپسول 125 mgاولئیل اتانول آمید) (OEAو شاهد )مقادیر مشابه نشاسته( تقسیم شدند. مدت زمان مداخله 8هفته بود. در ابتداي مطالعه براي تمامی افراد فرم رضایت آگاهانه تکمیل شد. در ابتدا و انتهاي مطالعه نمونههاي خون و مدفوع )در حالت ناشتا( جمع آوري شدند. پرسشنامه ارزیابی وضعیت اشتها و اندازههاي تنسنجی شرکتگنندگان نیز قبل و بعد از مکمل یاري تکمیل گردید. سطح سرمی شاخصهاي التهابی اینترلوکین- ،(IL-6) 6فاکتور نکروزه کننده تومور- آلفا ) ،(TNF-αپروتئین واکنش دهنده نوع Cبا حساسیت بالا )(hs-CRP به ترتیب به روشهاي الایزا و ایمونوتوربیدومتري اندازه گیري شدند. فراوانی باکتري آکرمانسیا موسینیفیلا در نمونههاي مدفوع و میزان بیان ژن PPAR-αدر نمونههاي خون قبل و بعد از مکملیاري با استفاده از تکنیک real-time PCRمورد ارزیابی قرار گرفتند. یافتهها: از 60فرد چاق شرکت کننده در مطالعه، در نهایت 56نفر ]) (n=27گروه ،OEA ) (n=29گروه شاهد([ دوره مطالعه را به پایان رساندند. میانگین سنی افراد در گروه OEA 37/37 ± 8/74سال و گروه شاهد 38/13 ± 9/28سال بود. تقریبا" %55و %65از شرکتکنندگان در گروه OEAو گروه شاهد زن بودند. بیان ژن PPAR-αدر گروه OEAدر مقایسه با گروه شاهد به طور معنیداري افزایش یافت ) .(p<0/001فراوانی باکتري آکرمانسیا موسینیفیلا نیز در گروه OEAبه طور جزئی اما معنیدار افزایش یافت ) .(p<0/001وزن، نمایه توده بدنی، دور کمر و نسبت دور کمر به دور باسن در گروه مداخله به طور معنیداري کاهش یافت ) .(p<0/01براساس نتایج به دست آمده از پرسشنامه ارزیابی وضعیت اشتها، احساس گرسنگی، تمایل به خوردن و تمایل به مصرف غذاهاي شیرین به طور معنیداري کاهش و حس سیري افزایش معنیداري یافت ) .(p<0/01تغییرات در مورد سایر موارد مربوط به ارزیابی اشتها معنیدار نبود. سطح سرمی IL-6و TNF-αدر گروه مداخله به طور معنیدار کاهش یافت )به ترتیب p<0/001و (p=0/001و تغییرات آماري معنیداري در مورد شاخص hs-CRPمشاهده .(p>0/05) نشد نتیجهگیري: نتیجه مطالعه حاضر اثرات مثبتی بر روي عوامل مؤثر در هومئوستاز انرژي، اشتها و شاخصهاي التهابی نشان داد که مدیریت آنها در چاقی مهم تلقی میشوند. با این حال، مطالعات بیشتر با مدت زمان طولانیتر براي تأیید نتایج به دست آمده پیشنهاد میگردد