بررسی فراوانی لنفوم دهانی و ارتباط آن با نوع لنفوم، سن، جنس و محل ضایعه در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید قاضی طباطبایی تبریز طی سال های 1386-96

Abstract

مقدمه و هدف: لنفوما تعدادی از تومورهای بدخیم هستند که سلول های لنفورتیکولر را مبتلا می سازند.لنفوم هفتمین بیماری بدخیم شایع در انسان می باشد. از آنجایی که علایم اولیه لنفوم می تواند ناحیه دهان و حلق (حلقه والادیر)را مبتلا سازد، بررسی شیوع انواع لنفومای دهانی از اهمیت ویژه ای برای دندانپزشکان برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی لنفوم دهانی و ارتباط آن با سن، جنس، نوع لنفوم و محل درگیری ضایعه در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید قاضی طباطبایی تبریزمی باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته نگر، پرونده های بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید قاضی طباطبایی تبریز، از سال 86 تا پایان سال 96 از لحاظ بروز لنفوم دهانی، مورد بررسی قرار گرفتند. سپس متغیرهای سن، جنس بروز لنفوم، نوع لنفوم و محل درگیری ضایعه در فرم مربوطه ثبت و مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS17 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه از 24000 پرونده بیمارستانی، 55 مورد لنفوم دهانی گزارش شد که از این تعداد52 مورد به لنفوم غیر هوچکین(5/%94)و 3 مورد به لنفوم هوچکین(5/5 %)اختصاص داشت.بیشترین درصد ابتلا به لنفوم دهانی در جنس مذکر بود(3/67 %)و مردان به نسبت 05/2 به 1 بیش از زنان به انواع لنفوم مبتلا بودند. در این مطالعه میانگین سنی ابتلا در مردان 75/16 ± 53 سال و در زنان51/18 ± 16/57 سال بود. همچنین شایعترین ناحیه ابتلا لوزه(3/67 %) گزارش شد. درگیری سایر نواحی به ترتیب غدد بزاقی(6/14 %)، کام(3/7 % )، قاعده زبان(6/3 %)، مخاط باکالی(6/3 %)، سینوس ماگزیلاری(8/1 %) و استخوان آلوئول فک پایین(8/1 %) گزارش شدند. نتیجه گیری: شایع ترین لنفومبین پرونده های مراجعین، لنفوم غیر هوچکین نوع Diffuse Large B Cell Lymphoma(DLBCL) بوده و در مردان شایع تر می باشد. با توجه به درگیری لنفوم دهانی در 4/8% موارد این بیماری بر اهمیت معاینات دقیق تر دندانپزشکی و دهان تاکید می گردد.