مقایسه تاثیر فنتانیل بلوس وریدی با استامینوفن رکتال در طول زمان اکستوباسیون ، بروز آپنه بعد از عمل و کیفیت بی دردی حوالی عمل در شیرخواران تحت پیلورومیوتومی

Abstract

در این مطالعه ما به مقایسه تاثیر فنتانیل بلوس وریدی با استامینوفن رکتال در مدت اکستوباسیون، بروز آپنه بعد از عمل و کیفیت بیدردی حوالی عمل در شیرخواران تحت پیلورومیوتومی پرداخته ایم. مواد و روش ها: در یک کارآزمائی بالینی تصادفی دو سو کور (Randomized Controlled Double-blind Trial )، 24 کودک با تشخیص استنوز هیپرتروفیک پیلور به طور مساوی در یکی از دو گروه فنتانیل یااستامینوفن وارد شدند. در گروه فنتانیل بعنوان ضد درد فنتانیل (μg/kg 1) همزمان با میدازولام به صورت IV تجویز شد و در گروه استامینوفن برای همین منظور استامینوفن رکتال mg/kg) 40( 20-30 دقیقه قبل از تزریق میدازولام تجویز شد. در هر دو گروه فاصله زمانی بین قطع گازهای بیهوشی و اکستوباسیون، زمان ترخیص از ریکاوری و نیز تعداد آپنه های رخداده در دوره بعد از اکستوباسیون ثبت شد. بیماران هر دو گروه بعد از انتقال به بخش در صورت داشتن درد با نمره بالای 4 (بر اساس پروتکل FLACC) استامینوفن با دوز mg/kg 15 دریافت کردند. در دو گروه نمره FLACC و نیز میزان استامینوفن مصرفی برای بیدردی در دوره بعداز عمل ثبت شدند. یافته ها: در بررسی انجام شده بیماران مورد مطالعه از نظر سه دوره زمانی بیهوشی از تجویز میدازولام تا قطع سوفلوران (T1)، مدت اکستوباسیون از قطع سوفلوران تا اکستوباسیون (T2) و مدت ریکاوری از اکستوباسیون تا ترخیص از ریکاوری (T3) مورد مطالعه قرار گرفتند. بین هیچکدام از زمان های فوق در بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (05/0p>)؛ ولی در مقایسه بین دو گروه، در گروه دریافت کننده استامینوفن بازه زمانی مدت اکستوباسیون (T2) و مدت ریکاوری (T3) کمتر از گروه دریافت کننده فنتانیل بود. در مقایسهFLACC Score از نظر بررسی میزان درد بعد از عمل در بیماران مورد مطالعه حین ترخیص از ریکاوری و در ساعت های اول، دوم و چهارم بعد از ترخیص از ریکاوری تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده نشد (05/0p>). در تمامی موارد میزان درد پس از عمل در گروه دریافت کننده فنتانیل بیشتر از گروه دریافت کننده استامینوفن بود