بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر وب در میزان یادگیری مربیان مراکز بهورزی استان کرمانشاه
Abstract
مقدمه: با توجه به گسترش روزافزون استفاده از آموزش بر اساس الگوهای الکترونيکی در علوم پزشکی
این پژوهش با هدف تعيين تأثير آموزش مبتنی بر وب در ميزان یادگيری درس بيماریهای غير واگيردر
مربيان مراکز بهورزی استان کرمانشاه در سال 96انجام گردید.
متد پژوهش: روش پژوهش حاضر مطالعه مداخله ای، با طرح پيش آزمون و پس آزمون است و از نظر
هدف تحقيق کاربردی می باشد. جامعه پژوهش شامل مربيان مراکز آموزش بهورزی استان کرمانشاه به
تعداد 61نفر می باشد. روش نمونه گيری به روش تمام شماری اجرا شد و کل مربيان 61نفر بودند که به
دو گروه 31نفری بصورت کاملا تصادفی تقسيم شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل آزمون محقق
ساخته یادگيری درس بيماریهای غير واگير بود. برای بررسی روایی آزمون از روایی صوری استفاده شد و
برای سنجش پایایی آنها ابتدا بصورت پيش تست در بين 61نفر از افراد نمونه اجرا شد و مقدار ضریب
آلفای کرونباخ هر یک از متغيرها بالای 1/71بدست آمده است که نشان از پایایی مناسب می باشد. بسته
آموزشی پژوهش شامل درس بيماریهای غير واگير ، مداخله ای است که در طی 6جلسه 61دقيقه ای
برای مربيان ارائه گردید.
نتایج: نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بين دو گروه(حضوری و مبتنی بر وب)
در ميانگين اندازه گيری های قبل و بعد از آموزش مشاهده نگردید. ولی نتایج آزمون تی زوجی نشان داد
که تفاوت معنی داری در ميانگين قبل و بعد از آموزش وجود دارد و در هر دو گروه این تفاوت معنی دار
است. همچنين با توجه به انجام آزمون کای دو، ميانگين نمره در دو گروه آموزش حضوری و مبتنی بر وب،
از لحاظ اطلاعات دموگرافيک (جنس، تحصيلات، تاهل، سن و سابقه کار،) تفاوت معنی داری باهم نداشتند.
بحث و نتيجه گيری: نتایج این پژوهش نشان داد آموزش مبتنی بر وب به عنوان یک استراتژی آموزشی
اثربخش تر بوده و پيشنهاد می شود بسترهای مناسب برای استفاده از این روش در دانشگاههای علوم
پزشکی به خصوص برای آموزش مربيان بهورزی فراهم گردد