پیشگویی کنندههای پذیرش رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری به دنبال آنژیوپلاستی عروق کرونری در بیمارستان شهید مدنی تبریز در سال 1395: مدل اعتقاد سلامت و حمایت از خودکارآمدی فردی در تغییرات طولانی مدت شیوهی زندگی

Abstract

چکیده: مقدمه و هدف: با توجه به افزایش تعداد افراد مبتلا به بیماریهای عروق کرونری در ایران، مشکلات عدیدهای من جمله، طول بیماری و بستری شدنهای مکرر در بیمارستانها، مشکلات اجتماعی، اقتصادی-عاطفی بیماران و خانواده هایشان و بار مالی تحمیل شده بر اقتصاد کشور به علت بیماری و عوارض آن مشاهده میشود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین عوامل موثر(آگاهی، خودکارآمدی، اضطراب افسردگی، حمایت اجتماعی درک شده، منافع و موانع درک شده) بر پذیرش مراقبت از خود در بیماران سندرم حاد کرونری بعد از آنژیوپلاستی عروق کرونر انجام گرفت. روش شناسی پژوهش: مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود که تعداد 400 بیمار مبتلا به سندرم حاد کرونری بعد از آنژیوپلاستی عروق کرونر به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمعآوری دادهها از ابزار پذیرش رفتارهای خودمراقبتی، آگاهی در رابطه با بیماری قلبی، حمایت اجتماعی درک شده، اضطراب و افسردگی بیمارستانی، پرسشنامهی خودکارآمدی بیماران قلبی و منافع و موانع درک شده استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از spss ver.19 استفاده شد. یافته های پژوهش: میانگین سنی شرکت کننده ها 63 سال بود، که 65 درصد آن ها مرد بودند. 5/84 درصد متأهل بودند و اکثرا آن ها (5/61 درصد) دارای تحصیلات ابتدایی و بیسواد بودند. در بین متغیرهای الگوی مورد بررسی، همبستگی معنی داری بین سازه های آگاهی، خودکار آمدی، اضطراب و افسردگی با پذیرش رفتار های خود مراقبتی وجود داشت(0/05>p). در رگرسیون خطی چندگانه نیز مشخص شد که، سن، اضطراب و خودکارآمدی متغیرهای مناسبی برای رفتار پیشگیری کننده از بیماریهای قلبی وعروقی می باشند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، بین پذیرش رفتار های خود مراقبتی با متغیر های سن، اضطراب و خودکار آمدی ارتباط وجود دارد. در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری با سابقه ی آنژیوپلاستی قبلی، میتوان بیان داشت که، هر چه سن کم تر، اضطراب کمتر و خودکارآمدی بیشتر باشد، میزان پذیرش رفتار های خود مراقبتی نیز بیشتر خواهد شد.