پیشگویی کننده های پذیرش رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به سندرم حادکرونری به دنبال آنژیوپلاستی عروق کرونری در بیمارستان شهید مدنی تبریز در سال 1395: مدل اعتقاد سلامت و حمایت از خودکارآمدی فردی در تغییرات طولانی مدت شیوه ی زندگی

Abstract

چکیده: مقدمه و هدف: با توجه به افزایش تعداد افراد مبتلا به بیماری های عروق کرونری در ایران، مشکلات عدیده ای من جمله، طول بیماری و بستری شدن های مکرر در بیمارستان ها، مشکلات اجتماعی، اقتصادی عاطفی بیماران و خانواده ایشان و بار مالی تحمیل شده بر اقتصاد کشور به علت بیماری و عوارض آن مشاهده می شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین عوامل موثر(آگاهی، خود کارآمدی، اضطراب افسردگی، حمایت اجتماعی درک شده، منافع و موانع درک شده) بر پذیرش مراقبت از خود در بیماران سندرم حاد کرونری بعد از آنژیوپلاستی عروق کرونر انجام گرفت. روش شناسی پژوهش: مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود که تعداد 400 بیمار مبتلا به سندرم حاد کرونری بعد از آنژیوپلاستی عروق کرونر به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده ها از ابزار پذیرش رفتارهای خودمراقبتی، آگاهی در رابطه با بیماری قلبی، حمایت اجتماعی درک شده، اضطراب و افسردگی بیمارستانی، پرسشنامه ی خودکارآمدی بیماران قلبی و منافع و موانع درک شده استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از spss ver.19 استفاده شد. یافته های پژوهش: میانگین سنی شرکت کننده ها 63 سال بود، که 65 درصد آن ها مرد بودند. 5/84 درصد متأهل بودند و اکثرا آن ها (5/61 درصد) دارای تحصیلات ابتدایی و بی سواد بودند. در بین متغیرهای الگوی مورد بررسی، همبستگی معنی داری بین سازه های آگاهی، خودکار آمدی، اضطراب و افسردگی با پذیرش رفتار های خود مراقبتی وجود داشت(0/05>p). در رگرسیون خطی چندگانه نیز مشخص شد که، سن، اضطراب و خودکار -آمدی متغیر های مناسبی برای رفتار پیشگیری کننده از بیماری های قلبی و عروقی می باشند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، بین پذیرش رفتار های خود مراقبتی با متغیر ای سن، اضطراب و خودکار آمدی ارتباط وجود دارد. در بیماران مبتلا به سندرم حاد کرونری با سابقه ی آنژیوپلاستی قبلی، می توان بیان داشت که، هر چه سن کم تر، اضطراب کم تر و خود کارآمدی بیشتر باشد، میزان پذیرش رفتار های خود مراقبتی نیز بیشتر خواهد شد.