ارزیابی بیان ژن های فاکتور رشد اندوتلیال عروقی و ماتریکس متالوپروتئیناز9 در رده سلولی Hep-G2 انسانی کشت داده شده با PBMCs و سوپ سلولی PBMCs تحریک شده با الیگوپپتید زیست فعالORZ

Abstract

مقدمه: پپتیدهای زیستفعال توالیهای مقاوم به هضمی هستند که بعد از هضم در روده باقی مانده و به طور بالقوه توانایی تحریک سیستم ایمنی روده ای را دارند. اهداف مطالعه حاضر بررسی اثر پپتید زیست فعال اوریزاتنسین ( ORZ) بر روی فعالیت متابولیک سلولهای تک هستهای خون محیطی ( PBMCs) و همچنین ارزیابی بیان ژنهای فاکتور رشد آندوتلیال عروقی ( VEGF) و ماتریکس متالوپروتئیناز 9 ( MMP-9) در رده سلول سرطان کبد در مرحله انتهایی ( HEP-G2) پس از کشت با PBMCs و سوپ سلولی PBMCs تحریک شده با پپتید زیست فعال ORZ بود. مواد و روش کار: در این مطالعه از 11 مرد بظاهر سالم بعد از اخذ رضایت نامه آگاهانه PBMCs جدا سازی شده و سپس اثر غلظتهای مختلف ORZ بر روی پرولیفراسیون PBMCs در سه زمان 24، 48 و 72 ساعت بعد از انکوباسیون مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین پس از کشت رده سلول سرطانی HEP-G2 با PBMCs و سوپ سلولی PBMCs تحریک شده با پپتید زیست فعال ORZ بیان ژنهای VEGF و MMP-9 در رده سلولی سرطانی نیز ارزیابی شد. یافتهها: نتایج ارزیابی فعالیت متابولیک دو الگوی متفاوت تحریک را بین افراد شرکت کننده نشان داد. این دو الگو شامل: 1- گروه با میانگین سنی پایینتر ( SS): مهار رشد PBMCs 24 ساعت بعد از انکوباسیون و تحریک بعد از 48 و 72 ساعت بعد از انکوباسیون (4=n) 2- گروه با میانگین سنی بالاتر ( IS): تحریک رشد PBMCs 24، 48 و 72 ساعت بعد از انکوباسیون با ORZ (7=n). این دو گروه از لحاظ سنی اختلاف معناداری با یکدیگر داشتند (039/0P=). ارزیابی بیان ژنهای VEGF و MMP-9 در رده سلولی HEP-G2 پس از 48 ساعت کشت با PBMCs و سوپ سلولی PBMCs تحریک شده با پپتید زیست فعال ORZ تغییر معناداری نشان داد. در گروه با میانگین سنی پایینتر بعد از 48 ساعت کشت سلولهای سرطانی با PBMCs تحریک شده با پپتید زیست فعال ORZ بیان VEGF و MMP-9 افزایش معناداری داشتند (P<0.05). نتایج مشابهی پس از کشت رده سلولی HEP-G2 با سوپ سلولی PBMCs تحریک شده با پپتید زیست فعال ORZ در گروه SS مشاهده شد (P<0.05). در گروه با میانگین سلولی بالاتر (گروه IS) بعد از 48 کشت سلولهای سرطانی با PBMCs تحریک شده با پپتید زیست فعال ORZ بیان ژنهای مورد بررسی کاهش معنادار داشتهاند (P<0.05). دقیقا نتایج مشابهی پس از کشت سلولهای سرطانی با سوپ سلولی PBMCs تحریک شده با پپتید زیست فعال ORZ در گروه IS مشاهده شد (P<0.05). نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد، پپتید زیست فعال ORZ توانایی تغییر پاسخ ایمنی را دارد. با توجه به ساخت داروهای پپتیدی بر پایه ORZ برای مصارف متعدد از جمله کاهش اشتها، مصرف طولانی مدت این داروهای پپتیدی احتمال حساس شدن جمعیت هدف نسبت به سرطان را بالا میبرد.