بررسی میزان شیوع افسردگی و عوامل پیش بینی کننده آن در بهورزان استان آذربایجان شرقی براساس الگوی اکولوژیکی-اجتماعی در سال 1396
چکیده
مقدمه: افسردگی شایع ترین و ناتوان کننده ترین اختلال روانی می باشد که با تغییر سطح فعالیت، توانایی های شناختی، تکلم، وضعیت خواب، اشتها و سایر ریتم های بیولوژیک منجر به اختلال در عملکرد شغلی، روابط عمومی و اجتماعی بین فردی می شود. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی میزان شیوع افسردگی و عوامل پیش بینی کننده آن در بهورزان استان آذربایجان شرقی براساس الگوی اکولوژیک- اجتماعی در سال 1396انجام شد.
روش کار: این مطالعه ی توصیفی – تحلیلی بر روی 394 نفر از بهورزان استان انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی چند مرحله ای بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه ها ی "بک" و سنجش سطوح فردی، بین فردی، اجتماعی و سازمانی موثر بر افسردگی مطابق الگوی اکولوژیک جمع آوری شدند. از توصیفی آزمون های همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و رگرسیون لجستیک برای آنالیز داده ها استفاده گردید.
یافته ها:5/43درصد از بهورزان مطالعه ی حاضر سطوح مختلفی از افسردگی را داشتند. از نمره ی قابل کسب 5-1 برای سطوح مختلف الگوی اکولوژیک، میانگین( انحراف معیار ) نمره ی سطح فردی در بهورزان، 73/3، سطح بین فردی 92/3، سطح اجتماعی 12/3 و سطح سازمانی 66/2 بود. مهمترین پیش بینی کننده های افسردگی، عوامل فردی، بین فردی، سابقه داشتن بیماری روانپزشکی در اعضاء خانواده، و داشتن بیماری مزمن بودند. بر اساس آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط آماری معنی داری بین سابقه ی بیماریهای روانپزشکی در اعضاء خانواده ی بهورزان مورد مطالعه (000/0=P)، فوت والدین بهورزان قبل از 15 سالگی ( 023/0=P)، سابقه ی بیماریهای مزمن بهورزان(000/0=P) و یائسه شدن در سه سال اخیر در بهورزان زن (007/0=P) با افسردگی وجود داشت. همچنین بین تمامی سطوح الگوی اکولوژیک با افسردگی ارتباط معنی دار آماری دیده شد و مهمترین پیش بینی کننده های آن، عوامل فردی و بین فردی می باشد.
نتیجه گیری: شیوع افسردگی در بین بهورزان استان بالا است و نیاز هست که مداخلاتی در سطوح مختلف الگوی اکولوژیکی اجتماعی به خصوص در سطح فردی و بین فردی برای کاهش افسردگی صورت گیرد.