ارتباط خودمدیریتی با کیفیت زندگی و عملکرد بینایی در بیماران مبتلا به بیماری گلوکوم مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی نیکوکاری تبریز در سال- 1391

Abstract

چکیده: مقدمه: گلوکوم یا افزایش فشار داخل چشم به گروهی از بیماریها گفته می شود که با تخریب عصب بینایی همراه است. گلوکوم یک بیماری مزمن است به درمان مادام العمر و پیگیری های مداوم نیاز دارد و در نهایت منجر به کوری می شود. درمان طولانی مدت گلوکوم نمی تواند آسیب های وارد شده را جبران کند و قادر به بهبود عملکرد بینایی نمی باشد اما از پیشرفت آسیب و وخیم تر شدن وضعیت بیمار جلوگیری می کند .بنابراین، بسیار مهم است که بیماران تحت درمان قرارگیرند قبل از اینکه کیفیت زندگیشان بدتر گردد. گلوکوم فقط روی عملکرد بینایی و افزایش هزینه های درمان تاثیر گذار نمی باشد بلکه تاثیر زیادی بر سلامت کلی بیماران و کیفیت زندگی شان دارد. برخی مطالعات مربوطه که توجه خود را بر روی بیماری مزمن متمرکز نموده اند نشان داده اند که خودمدیریتی ضامن کیفیت زندگی شده است. هر چقدر بیماران از مشکلاتشان آگاهی بیشتری داشته باشند بطور فعالانه در برنامه های مدیریت بیماریشان شرکت میکنند. با توجه به پیر شدن جمعیت جهان، افزایش روزافزون تعداد مبتلایان به گلوکوم و همچنینن افزایش هزینه های ناشی از درمان و تاثیر آن بر کیفیت زندگی بیمار و ارتباط خودمدیریتی با کیفیت زندگی بیماری گلوکوم این مطالعه با هدف تعیین ارتباط خودمدیریتی با کیفیت زندگی و عملکرد بینایی در بیماران مبتلا به بیماری گلوکوم مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی نیکوکاری انجام شده است.مواد و روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که به بررسی ارتباط خودمدیریتی با کیفیت زندگی و عملکرد بینایی در بیماران مبتلا به بیماری گلوکوم در مرکز آموزشی درمانی نیکوکاری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز می پردازد. در این مطالعه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد120 بیمار مبتلا به بیماری گلوکوم مراجعه کننده به درمانگاه فوق تخصصی مرکز آموزشی درمانی نیکوکاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر4 بخش بود: 1) مشخصات فردی- اجتماعی بیماران، 2) پرسشنامه خودمدیریتی، 3) پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به گلوکوم، 4)پرسشنامه عملکرد بینایی بیماران گلوکوم بود. پس از تعیین روایی و پایایی پرسشنامه ها، داده ها جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها66 نفر (55%) از بیماران مرد و 54 نفر (45%) زن بودند. میانگین سنی بیماران 17/17 ± 34/59 سال بود. 10 نفر (3/8%) از بیماران مورد مطالعه مجرد و 110 نفر (7/91%) متاهل بودند.تجزیه تحلیل داده ها نشان داد که میانگین كیفیت زندگی بیماران 73/13 ± 88/33، میانگین خود مدیریتی بیماران 69/12 ± 06/65و میانگین عملکرد بینایی بیماران 01/14 ± 36/81 بود. 80/60 بیماران سطح بالای (سطح4) خود مدیریتی را داشتند. بین خودمدیریتی با کیفیت زندگی و عملکرد بینایی بیماران مبتلا به گلوکوم ارتباط معنی دار مثبت وجود داشت. نتیجه گیری ارتباط خطی معنی دار مثبت بین خود مدیریتی بیماران مورد مطالعه با كیفیت زندگی و عملکرد بینایی آنان وجود داشت. و اکثر بیماران از سطح بالایی خودمدیریتی برخوردار بودند. بیماران در کیفیت زندگی بالاتر در بعد دید محیطی و انطباق با تاریکی و نور و در عملکرد بینایی در بعد دید رنگی داشتند. بنابراین پیشنهاد می شود برای ارتقاء خودمدیریتی و کیفت زندگی و عملکرد بینایی در بیماران مبتلا به گلوکوم ، آموزش خودمدیریتی بیماران مورد تاکید و توجه قرار گیرد.