مقایسه وضعیت دلبستگی و میزان اضطراب در کودکان مهدکودکی و غیر مهد کودکی شهر تبریز در سال- 1390

Abstract

چکیده: مقدمه: شهرنشینی و تحولات اقتصادی اجتماعی و اشتغال بیشتر زنان، کودکان را به سمت نگهداری در مهدکودکها سوق داده است و ثبات مراقبتی کودکان پیش دبستانی دستخوش تغییر و محرومیت از مهر مادری گردیده است که سبب بروز نگرانی هایی در مورد اثرات سوء بر تکامل روانشناختی کودک گردیده است. از این رو این مطالعه با هدف مقایسه وضعیت دلبستگی و میزان اضطراب کودکان مهدکودکی و غیر مهدکودکی انجام گرفته است. روش کار: 126 کودک مهدکودکی و 112 کودک غیر مهدکودکی مراجعه کننده به مراکز بهداشتی سطح شهر تبریز بروش تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. اطلاعات لازم توسط سه پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، اضطراب اسپنس و دلبستگی کینشیپ مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با آمار توصیفی و رگرسیون چندگانه در نرم افزار Spss مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج: بین نمرات وضعیت دلبستگی کودکان مهدکودکی (SD=5.07,M=35/04) با کودکان غیر مهدکودکی (SD=5.45,M=36/05) تفاوت معنادار مشاهده نشد.(P=0.14,t=-1/48) همچنین میزان اضطراب کودکان دو گروه نیز تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت.(P=0.11,t=-1/60). همبستگی مستقیم و مثبتی بین وضعیت دلبستگی و میزان اضطراب کودکان وجود داشت.(P=0.51). و متغیرهای فردی و اجتماعی کودک و خانواده مانند وجود یا عدم وجود اتاق خواب اختصاصی کودک، تحصیلات والدین و سالهای رفتن به مهد کودک تا حدودی قادر به پیش بینی حیطه های دلبستگی و اضطراب کودک بوند. بحث و نتیجه گیری: مهدکودک به تنهایی بر وضعیت دلبستگی و اضطراب کودکان تاثیر نامناسب نمی گذارد و نقش برخی عوامل فردی و خانوادگی واسط میتواند در شکل گیری رفتارهای کودک پررنگتر باشد.