تاثیر پرسشگری متقابل هدایت شده در گروه همتایان بر گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری تبریز در سال- 1389

Abstract

چکیده: مقدمه: گرایش به تفکر انتقادی جزئی از قضاوت بالینی است که به عنوان یک ویژگی ضروری در پرستاری تشخیص داده شده است که تکامل آن نیاز به مشارکت فعال فراگیران داشته و ذهن پرسشگر ویژگی چشمگیر یک منتقد است. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر پرسشگری متقابل هدایت شده در گروه همتایان بر گرایش به تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح دو گروهی قبل و بعد از آموزش، تعداد 54 نفر از دانشجویان (گروه تجربیn=26 نفر و گروه کنترلn=28 نفر) دانشکده پرستاری و مامایی تبریز شرکت کردند. گروه تجربی کارآموزی داخلی جراحی 3 را به مدت شش روز و با استفاده از (راهبرد پرسشگری متقابل هدایت شده در گروه همتایان) آموزش دیدند و گروه همان واحد را در همان مدت و در شرایط تقریبا مساوی، به شیوه رایج آموزش دیدند. گرایش به تفکر انتقادی با استفاده از پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا، قبل و بعد از مداخله در دو گروه بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS17 استفاده شد. نتایج: در کل میانگین نمرات گرایش به تفکر انتقادی در گروه تجربی بعد از مداخله 273/90+-20/79 و در گروه کنترل 267/5+-16/66 بود و اجرای راهبرد پرسشگری متقابل هدایت شده در گروه همتایان سبب افزایش نمرات گرایش به تفکر انتقادی در گروه تجربی گردید. نتیجه گیری:بکارگیری راهبرد پرسشگری متقابل هدایت شده در گروه همتایان در آموزش دانشجویان پرستاری توانست منجر به افزایش گرایش به تفکر انتقادی در گروه تجربی گردید.