مقایسه واکنش سوگ انتظار در مادران و پدران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان و رفتارهای پرستاری تسهیل کننده کار سوگ از دیدگاه والدین و پرستاران در مراکز آموزشی، درمانی تبریز- 1390

Abstract

چکیده: مقدمه: تولد کودک همواره واقعه‌ای به یاد ماندنی است که متاسفانه همیشه منجر به تولد نوزاد سالم نشده و می تواند با تولد نوزاد نارس نیز همراه گردد. تولد نوزاد، پیش از موعد مقرر منجر به واکنش سوگ انتظار در والدین شده و آنها را در معرض خطر سلامت روانی قرار می دهد. اکثر پرستاران بخش ویژه نوزادان همه انرژی خود را به سمت نجات بیمار متمرکز می کنند، طوری که نیازهای اعضای خانواده چشم پوشی شده است. مطالعات حاکی از آن است که پرستاران بخش ویژه در ادغام فلسفه مراقبت خانواده محور و ارائه مراقبت ها کاملا موفق نیستند که با نارضایتی والدین همراه است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه واکنش سوگ انتظار در مادران و پدران نوزادان نارس بستری شده در بخش مراقبت ویژه نوزادان و رفتارهای پرستاری تسهیل کننده کار سوگ از منظر والدین و پرستاران انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه توصیفی مقایسه‌ای حاضر با مشارکت 40 جفت والد دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه مراکز آموزشی درمانی و کلیه پرستاران شاغل در NICU مراکز مذکور در تبریز، سال 1390 انجام شد. والدین به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها با استفاده از مقیاس سوگ انتظار بنفیلد (شامل 7 گویه) و مقیاس رفتارهای پرستاری تسهیل کننده کار سوگ والدین دارای نوزاد نارس بستری در NICU فوردهام (شامل 5 بعد) انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 13 با آمار توصیفی و آزمون های ناپارامتریک ویلکاکسون و یومن وتنی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: کلیه والدین علائم سوگ انتظار را گزارش کردند. میانگین نمره سوگ پدران 1/55-+0/55)) و مادران1/68-+0/63)) بود در حالی که آزمون آماری ویبکاکسون اختلاف معنی داری را بین واکنش سوگ انتظار مادران و پدران نشان نداد .(P=0/12) همچنین میانگین نمره رفتارهای پرستاری تسهیل کننده کار سوگ از دیدگاه والدین 2/82-+0/21)) و پرستاران 1/71-+0/50)) بود که از نظر پرستاران در وضعیت بهتری ارزیابی شد. آزمون یومن ویتنی رفتارهای پرستاری ارائه شده از دیدگاه والدین و پرستاران را با اختلاف آماری معنی داری نشان داد .(P=0/0001) بحث و نتیجه گیری: علی رغم تصورات، واکنش سوگ انتظار در مادران و پدران تفاوتی را نشان نداد، پس مسلما توجه بیشتر به پدران نیز علاوه بر مادران در حمایت ها و مشاوره‌ها از سوی تیم درمان ضروری به نظر می رسد. همچنین با عنایت به این که اختلاف نظر در خصوص ارائه رفتارهای پرستاری تسهیل کننده کار سوگ در پرستاران و والدین بارز است لذا باید تدابیری جهت ارزیابی خدمات مناسب به والدین از سوی مسئولین و برنامه ریزان خدمات پرستاری اندیشیده شود.