همدلی از دیدگاه پرستاران و بیماران در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز- 1388
Abstract
چکیده: مقدمه: همدلی توانایی قرار دادن خود به جای دیگران به کمک درک بهتر احساسات و تجربیات آنهاست. بدلیل آثار مثبت همدلی بر کیفیت مراقبت پرستاری و همینطور مطالعات محدود در این زمینه، این مطالعه با هدف تعیین همدلی از دیدگاه پرستاران و بیماران در مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفته است. مواد و روش: این مطالعه از نوع توصیفی- مقایسه ای است که بر روی 154 پرستار و 154 بیمار بستری در بخش های منتخب داخلی - جراحی دانشگاه علوم پزشکی با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انجام شده است. ابزار جمع آوری، پرسشنامه استاندارد لامونیکا بوده که پس از جمع آوری داده ها به کمک نرم افزار کامپیوتری Spss/ver7 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در حیطه رفتار غیر کلامی از دیدگاه بیماران گویه ی "پرستاران در موقع صحبت کردن با آنها صبور و آرام هستند" و از دیدگاه پرستاران گویه ی "برقراری ارتباط در مواقع غیر عادی و پر استرس" بیشترین میانگین را داشت. در حیطه احساس کردن و گوش دادن از دیدگاه بیماران گویه ی "پرستاران با صبر و حوصله به حرفهای آنها گوش می کنند" و از نظر پرستاران گویه ی " پرستاران به حرفهای بیمار دقت و توجه می کنند" دارای میانگین بیشتر، و در حیطه پاسخ کلامی، گویه ی "پرستاران در موقع صحبت کردن با بیماران لحن صمیمی و توام با درک دارند" از دیدگاه هر دو گروه بیشترین میانگین را داشت. در حیطه احترام به خود و دیگران، از دیدگاه بیماران گویه ی " پرستاران به عزت نفس آنها ارزش قائل هستند" و از دیدگاه پرستاران "احترام قائل شدن به بیمار" بیشترین میانگین را داشت. در حیطه انعطاف پذیری و گشاده رویی، از دیدگاه پرستاران و بیماران؛ گویه ی "پرستاران بدون اینکه توقع خاصی از بیماران داشته باشند آنچه از دستشان بر می آید برای بیماران انجام می دهند" بیشترین میانگین را به خود اختصاص داد. در بین حیطه های همدلی، فقط ارتباط در حیطه ی پاسخ غیر کلامی پرستار و بیمار معنی دار بود.(P<0/001) نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش انتظار می رود مسئولین و سیاست گزاران مراکز آموزشی و درمانی، اقدامات جدی تری جهت کاستن این فاصله و ارتقاء آگاهی پرستاران از مهارتهای موثر در همدلی به عمل آورند.