مقایسه وضعیت های رو به شکم و طاقباز بر اکسیژناسیون نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی تحت درمان با Nasal CPAP مرکز آموزشی درمانی الزهرا تبریز، 1389

Abstract

چکیده: مقدمه: یکی از روش های متداول درمان دیسترس تنفسی نوزادان نارس استفاده از تهویه با فشار مثبت مداوم می باشد. در درمان مشکلات تنفسی نوزادان نارس، بطور کلی اعتقاد بر این است که سعی شود در طی درمان با Nasal CPAP، غلظت و فشار اکسیژن تا حد امکان زودتر کاهش یابد. از جمله مواردی که در بهبود بیماری تنفسی یک نوزاد نقش مهمی دارد، قرارگیری در وضعیت مناسب است. مطالعات زیادی از پوزیشن رو به شکم بعنوان پوزیشن مطلوب جهت ارتقای اکسیژناسیون حمایت می کنند. با توجه به اینکه در مورد تاثیر این وضعیت بر اکسیژناسیون نوزادان نارس تحت درمان با N-CPAP مطالعه روشنی یافت نشده است، این مطالعه با هدف مقایسه وضعیت های رو به شکم و طاقباز بر اکسیژناسیون نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی تحت درمان با N-CPAP انجام شده است. روش کار: این مطالعه مداخله‌ای بصورت متقاطع در سال 1389 در 44 نفر از نوزادان نارس 29-34 هفته که در بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان الزهرای تبریز تحت درمان با N-CPAP بودند انجام شده است. نوزادان بصورت تصادفی در دو گروه قرار گرفته و گروه اول ابتدا در وضعیت رو به شکم و سپس طاقباز و گروه دوم بالعکس قرار گرفته و گروه اول ابتدا در وضعیت رو به شکم و سپس طاقباز و گروه دوم بالعکس قرار گرفته و اشباع اکسیژن شریانی، غلظت اکسیژن، ریت تنفس و ریت قلبی نوزادان سه بار با فواصل هر 10 دقیقه یکبار و جمعا بمدت 30 دقیقه در هر وضعیت بررسی شد. مشخصات فردی و پارامترهای اکسیژناسیون در پرسشنامه و فرم جمع آوری داده‌ها ثبت شد و اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS.Ver17 و آزمون هایt زوج و اندازه‌گیری های مکرر تحلیل گردید. نتایج: نتایج آزمونt نشان داد که بین درصد اشباع اکسیژن شریانی، غلظت اکسیژن مصرفی، ریت قلبی و تنفسی نوزادان هر گروه در دو وضعیت اختلاف معنادار آماری وجود دارد .(P<0.05) در مقایسه پارامترهای اکسیژناسیون نوزادان دو گروه نیزنتایج آنالیز واریانس معنی دار می باشد.(P=0.000) بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که اشباع اکسیژن شریانی نوزادان نارس تحت درمان با N-CPAP در وضعیت رو به شکم افزایش یافته و به تبع آن نیاز به غلظت اکسیژن کاهش می یابد. همچنین در وضعیت رو به شکم ریت قلبی و ریت تنفسی نوزادان نسبت به وضعیت طاقباز کاهش می یابد. نتایج بدست آمده از این مطالعه از فرضیات تحقیق حمایت می کند. بنابراین پیشنهاد می شود چنانچه ممنوعیتی برای تغییر وضعیت نوزاد وجود نداشته باشد برای بهبود اکسیژناسیون و کاهش هر چه سریعتر اکسیژن در هنگام دریافت N-CPAP از وضعیت رو به شکم استفاده شود.