وضعیت تریاژ و عوامل موثر بر تصمیم گیری آن از نظر پرسنل بخش های اورژانس شهر تبریز سال1385

Abstract

چکیده: مقدمه: تریاژ از مهم ترین مفاهیم در بخش های اورژانس است. هدف از تریاژ در بخش اورژانسی بررسی سریع بیماران پذیرفته شده و اولویت بندی بیماران مطابق نیازهای تعیین شده و بالینی آنان می باشد. این فرآیند پیچیده که مستلزم تصمیم گیری در شرایط نامطمئن در محیط پر هیجان ناشی از موقعیت اورژانس است از وظایف پرستار تریاژ است. مشکلات اورژانس نقش مهمی در ارائه خدمات مراقبت سلامتی در جامعه دارند و مراجعین متعدد با آسیب ها و مشکلات مختلف را پذیرش و درمان می کنند. با وجود در اولویت بودن مسائل و مشکلات بخش های اورژانس کشور،اطلاعات پایه و پژوهش های اندکی در این زمینه وجود دارد. بدون شک با بررسی وضعیت سیستم تریاژ می توان گامی موثر در سازماندهی اورژانس های کشور و ارتقاء کیفیت در این بخش برداشت. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی بوده که بر روی 176 نفر از پزشکان مسئول اورژانس و پرستاران شاغل در بخش های اورژانس شهر تبریز که بصورت سرشماری انتخاب شده بودند و دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که بر اساس اهداف پژوهش از شش بخش تشکیل شده بود جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفیSPSS-14 استفاده شد. نتایج: جمعا 89 درصد از پرسشنامه ها برگشت داده شدند. 66/9 درصد از پاسخ دهندگان اعلام نمودند که سیستم تریاژ در بخش اورژانس وجود ندارد. 68/8 درصد از آنان اعلام کردند که پرستار مختص تریاژ در بخش اورژانس وجود ندارد. فقط 13/37 درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که دوره آموزشی مرتبط با تریاژ را گذرانده اند. 68/1 درصد از پاسخ دهندگان اعلام نمودند که زمان ورود بیمار به بخش اورژانس ثبت می شود. 61/15 درصد از پاسخ دهندگان موافق انجام تریاژ توسط پرستار بودند. 37/6 درصد از پاسخ دهندگان رگ گیری را بیشترین اقدام درمانی پرستار تریاژ اعلام نمودند. از نظر پاسخ دهندگان عمده ترین عوامل تاخیر در اولویت بندی بیماران به ترتیب فقدان کادر پرستاری با 65 درصد و تعداد زیاد بیماران با 50/3 درصد بود. از نظر پاسخ دهندگان تجربه با ( میانگین رتبه2/4 ) مهمترین عامل پرسنلی، شلوغی بخش با 59/2 درصد مهمترین عامل غیر پرسنلی مربوط به محیط و علائم حیاتی با میانگین رتبه 2/01 مهمترین عامل غیر پرسنلی مربوط به بیمار موثر بر تصمیم گیری تریاژ بیماران می باشد. بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه ، توصیف غنی از وضعیت تریاژ همراه با ماهیت بالینی عوامل موثر در تصمیم گیری پرستار تریاژ را فراهم میکند که در بسیاری از موارد با نتایج مشابه در سایر کشورها که حاکی از وجود سیستم تریاژ موثر و مقیاس های اولویت بندی بیماران، راهنمایی ها و استانداردهای لازم در زمینه تریاژ می باشد همخوانی ندارد. لذا تحقیق در زمینه پرسنل انجام دهنده تریاژ، وسایل و تجهیزات مورد نیاز، مقیاس ها، استانداردها و راهنمایی های تریاژ در اورژانس های کشور توصیه می شود.