مقایسه تاثیر الکل اتیلیک 70 درصد، کلرهگزیدی گلو کنات 2 درصد، و بتادین 10 درصد در پیشگیری از فلبیت محل جاگذاری کاتترهای وریدی محیطی بیماران بستری در بخشهای داخلی یکی از بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز سال1385

Abstract

چکیده: مقدمه: بیش از 80 درصد بیماران در طول بستریشان درمانهای وریدی را از طریق کاتترهای وریدی محیطی دریافت می کنند. این شیوه درمانی عوارض متعددی همانند فلبیت دارد که میتواند وضعیت سلامت بیمار را تحت الشعاع قرار دهد. شیوع عوارض وریدی بخصوص فلبیت در کشور ما بیش از سایر نقاط دنیا است. لذا با توجه به شیوع بالای آن و عدم انجام تحقیقات کافی در زمینه محلول کلرهگزیدین گلوکنات 2 درصد بعنوان یک ضدعفونی کننده انتخابی در پیشگیری از فلبیت، انجام پژوهش در این زمینه ضروری بنظر می رسد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که بر روی بیماران بستری در بخشهای داخلی بیمارستان امام خمینی تبریز انجام گرفت. برای این منظور مجموعا 90 بیمار در سه گروه کلر هگزیدین گلوکنات 2 درصد 30)نفر) و بتادین 30)نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. واحدهای پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروهها قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، چک لیست مشاهده‌ای بود که مشتمل بر دو بخش: مشخصات فردی- اجتماعی و مقیاس استاندارد علائم فلبیت بود. این مقیاس بر اساس وجود علایم فلبیت شامل درد، گرمی، طنابی شدن، قرمزی و تورم بود. به وجود علایم درد، گرمی، طنابی شدن، قرمزی و تورم کمتر از 4 سانتی متر نمره 1 و به قرمزی شدید و تورم بیشتر از 4 سانتی متر نمره 2 داده شد. به عدم وجود علائم هم صفر داده شد. سپس نمره نهایی هر بیمار محاسبه شد، کسب حداقل 2 نمره برای تشخیص فلبیت کافی بود. نتایج: این مطاله نشان داد که بروز فلبیت در گروه کلر هگزیدین 36/7 درصد، اتانول 53/3 درصد و بتادین 46/7 درصد بوده که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری در دو گروه وجود نداشت .(P>0/05) بحث و نتیجه گیری: هر چند که تفاوت معنی داری در استفاده از سه محلول یاد شده در پیشگیری از فلبیت دیده نشده ولی میزان فلبیت و علائم فلبیت در گروه کلر هگزیدین در مقایسه با گروه الکل و بتادین کمتر بود.