ارتباط بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی در بیماران همودیالیزی مراکز آموزشی درمانی سینا و امام خمینی

Abstract

چکیده: مقدمه: درمان اصلی نارسایی مزمن کلیه که کلیه ها عملکرد خود را از دست می دهند، پیوند کلیه می باشد متاسفانه تا زمان پیوند، بیماران باید تحت دیالیز قرار گیرند علیرغم تاثیر درمانی همو دیالیز، این بیماران با عوامل تنش زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان میشود. مطالعات کمی در مورد حمایت اجتماعی بیماران همو دیالیزی در دنیا و کیفیت زندگی آنان در کشورهای آسیایی بویژه ایران انجام شده‌است، لذا در این مطالعه قصد بر آن است تا ضمن تعیین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی بیماران همو دیالیزی رابطه آنها با یکدیگر سنجیده شود. روش بررسی: بدین منظور تمام بیماران همو دیالیزی واجد شرایط 164)) مراجعه کننده به بخش همو دیالیز بیمارستانهای سینا و امام خمینی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتخاب و داده ها با پرسشنامه تلفیقی و تعدیل شده مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، کیفیت زندگی، و حمایت اجتماعی و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. یافته ها: نتایج نشان داد کیفیت زندگی در 56/1 و حمایت اجتماعی در 50/6 بیماران مطلوب می باشد و بین این دو متغیر رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد.(r=0/40 p<0/001) . در زیر شاخه های کیفیت زندگی بعد اجتماعی در 88 بیماران مطلوب بود در حالیکه ابعاد روانی 53)) و جسمی 57/3)) در بیشتر بیماران نامطلوب بود آنالیز رگرسیون آماری نشان داد که حمایت عاطفی تاثیرگذارترین بعد حمایت اجتماعی بر کیفیت زندگی می باشد(R=0/14) در حالیکه تاثیر ابعاد ابزاری و اطلاعاتی بر کیفیت زندگی از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین بعد روانی تاثیرپذیرترین بعد کیفیت زندگی از حمایت اجتماعی می باشد(R=0/15) از مشخصات دموگرافیک، متغیرهای سن، جنس، وضعیت تاهل، وضعیت شغلی، و تحصیلی دارای ارتباط معنی دار با کیفیت زندگی می باشد. نتیجه گیری: نزدیک به نیمی از بیماران فوق از کیفیت زندگی و حمایتهای اجتماعی مطلوبی برخوردار نیستند و با توجه به رابطه مثبت بین این دو به خصوص اثرگذاری بارز حمایت در بعد عاطفی بر کیفیت زندگی توصیه میشود برنامه ریزان مراقبتی و مسئولین تربیتی اتخاذ نمایند تا علاوه بر تقویت حمایت ابزاری و اطلاعاتی حمایت عاطفی در این گروه تقویت و بدین طریق موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گردد.