بررسی مقایسه‌ای آگاهی و نگرش ماماها و سایر کارکنان واحد بهداشت خانواده مراکز بهداشتی و درمانی نسبت به مراقبت های بهداشتی اولیه-1382
Abstract
چکیده: مقدمه: خدمات بهداشتی برای برآوردن نیازهای بهداشتی جامعه با استفاده از دانش و منابع موجود طرح ریزی شده اند. در سال 1978 به دنبال کنفرانس آلماآتا مراقبتهای بهداشتی اولیه به عنوان یک استراتژی به سیستم خدمات بهداشتی راه یافت و از آنجایی که مراقبت های بهداشتی اولیه یک جهت یابی جدید به سوی نیازهای بهداشتی جامعه می باشد، با آغاز قرن 21 نیز اجرای آن ضروری و انطباق با آن اجتناب ناپذیر است. در نظام عرضه خدمات نیروی انسانی بالاخص کارکنان بهداشتی نقش اساسی دارند و در این میان نقش ماماها بارزتر و حساس تر می نماید. با توجه به ابعاد اجتماعی، اقتصادی مراقبتهای بهداشتی اولیه و نقش مستقیم آگاهی و نگرش پرسنل بهداشتی واحد بهداشت خانواده نسبت به مراقبتهای بهداشتی اولیه ضروری به نظر می رسد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - مقایسه‌ای بوده که به تعیین و مقایسه میزان آگاهی و نگرش ماماها و سایر کارکنان بهداشت خانواده نسبت به مراقبتهای بهداشتی اولیه می پردازد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود که طی مراجعه پژوهشگر به کلیه مراکز بهداشتی درمانی، پایگاه ها و مراکز خصوصی شهر تبریز و ارائه ی آن به 194 پرسنل بهداشت خانواده، تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS/WIN10 استفاده شد. نتایج: میانگین نمره آگاهی ماماها در یک نمره بندی 48/02 ،0-100 با انحراف معیار13/17و سایر کارکنان 51/22 با انحراف معیار 14/62 بود.اختلاف میانگین نمره آگاهی دو گروه از نظر آماری معنی دار نیست. میانگین نمره نگرش ماماها و سایر کارکنان در یک نمره بندی0-100 ، به ترتیب69/84 با انحراف معیار7/95 و 70/64 با انحراف معیار 9/20تعیین گردید.اختلاف بین میانگین نمره نگرش دو گروه ازنظر آماری معنی دار نیست. بین آگاهی و نگرش ماماها ارتباط مستقیم و مثبت و بین آگاهی و نگرش سایر کارکنان نیز ارتباط مستقیم و مثبت نسبتا قوی وجود داشت. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد بطور کلی سطح آگاهی ماماها و سایر کارکنان بهداشت خانواده متوسط و سطح نگرش آنها خوب می باشد. با توجه به اینکه نتایج حاکی از آن بود که در پاره ای از موضوعات مورد سؤال، آگاهی ماماها و کارکنان در حد مطلوبی نیست و از آنجائیکه پیشرفت علم و تکنولوژی و افزایش آگاهی مردم نسبت به سلامتی انتظارات جامعه از سرویس دهندگان خدمات بهداشتی را بالا برده است، انجام برنامه ریزی اصولی و دقیق در زمینه های بهداشتی و آموزشی توسط مسئولین بهداشتی و دانشگاهی، در راستای ارتقاء کیفیت خدمات ضروری به نظر می رسد.