بررسی موانع اجرایی ارتقای مستمر کیفیت خدمات پرستاری از دیدگاه پرستاران شاغل در مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریزسال1381

Abstract

چکیده: مقدمه: ارتقای مستمر کیفیت رویکردی است که در دو دهه اخیر در بخش صنعت مطرح گردیده و تدریجا دامنه رسوخ آن به بخش خدمات بهداشتی درمانی به خصوص پرستاری کشیده شده است. طی سالیان اخیر متولیان امور بهداشت و درمان با درک اهمیت موضوع سعی در ارتقای کیفیت خدمات پرستاری نموده‌اند اما به دلیل مواجه شدن با موانع متعدد عملا در ادامه کار ناموفق و بعضا شکست خورده‌اند. با توجه به اهمیتی که ارتقای مستمر خدمات پرستاری در کاهش هزینه های بهداشتی، بهبود بیماران و برگشت افراد سالم به جامعه دارد موانع ارتقای مستمر کیفیت خدمات پرستاری از دیدگاه پرستاران شاغل در مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بررسی گردید. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی است و جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل در مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند، تعداد نمونه های مورد پژوهش 238 نفر و روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود. نتایج: یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که نمونه‌های مورد پژوهش مونث 62/2 درصد، متاهل 60/5 درصد، استخدام رسمی 77/7 درصد، دارای مدرک کارشناسی 94/1 درصد، در گروه سنی 35-39 سال 22/7 درصد، بین 5-9 سال سابقه کار 23/5 درصد، فاقد سابقه کار مدیریتی 70/2 درصد و کلاس های بهبود کیفیت را گذرانیده‌اند 35/3 درصد. همچنین بیشترین درصد پرستاران مورد پژوهش مشخص نبودن اهداف ارتقای کیفیت در سازمان را مهمترین مانع در برنامه ریزی بلند مدت ذکر کرده اند 76/8 درصد، همچنین ارزشیابی نامناسب از مهارت و دانش کارکنان مهمترین مانع در بعد آموزش کارکنان 78/9 درصد، حمایت نکردن مدیران ارشد از فعالیت های بهبود کیفیت مهمترین مانع در بعد تعهد مدیریت ارشد 75/2 درصد، استفاده نکردن از نظرات و پیشنهادات مدد جویان مهمترین مانع در بعد مشتری 64/7 درصد، مشخص نبودن شرح وظایف هر یک از اعضا در ارائه خدمات‌ مهمترین مانع در کار تیمی 64/7 درصد، ندادن قدرت و اختیار به کارکنان توسط مدیران مهمترین مانع در مشارکت 72/2 درصد و استفاده نامناسب از تکنولوژی های ارتباط در فرآیند کاری مهمترین مانع در ارتباطات 69 درصد، دانسته‌اند. نتایج حاصل نشانگر ارتباط معنی دار بین سابقه کار با آموزش کارکنان و سابقه کار با تعهد مدیریت ارشد بوده است. بین سایر متغیرها ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: اجرای فرآیند ارتقای مستمر کیفیت خدمات پرستاری به سبب ماهیت پیچیده ارائه خدمات در مراکز آموزشی درمانی کشور با موانع متعددی روبروست، که موجب فقدان کارایی و اثربخشی ارائه خدمات پرستاری برای مدد جویان خواهد شد. بنابراین مسئولین پرستاری با شناخت موانع مذکور می توانند زمینه اجرای موفقیت آمیز ارتقای مستمر کیفیت در ارائه خدمات پرستاری را فراهم آورند ضمنا عدم توجه به موانع مذکور اثرات زیانباری بر سلامت مدد جویان داشته، بهبود آنان به مخاطره می اندازد و هزینه های گزافی را بر بخش بهداشت و درمان کشور وارد خواهد آورد. شناخت موانع و متغیرهای تاثیر گذار بر ارائه خدمات پرستاری می تواند این هزینه ها را کاهش دهد.