بررسی عوامل موثر در عدم پذیرش رژیم داروئی از دیدگاه پرستاران و بیماران و خانواده های آنان در بیماران اسکیزوفرنیک بستری در مراکز آموزش درمانی رازی تبریز در سال1380
Abstract
چکیده: مقدمه: بیماری اسکیزوفرنی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین اختلالات روان پریشی است. تقریبا 50 درصد تختهای بیمارستانهای روانی را بیماران اسکیزوفرنیک اشغال می کنند. دارو درمانی یکی تز درمانهای مهم در این بیماران می باشند. مطالعات نشان داده است که عدم پذیرش رژیم دارویی عامل عمده در عود نشانه های بیماری و بستری مجدد این بیماران می باشد. بنابراین ضرورت بررسی و شناخت عوامل در عدم پذیرش رژیم دارویی بیماران اسکیزوفرنیک حائز اهمیت می باشد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-مقایسه ای است که با هدف تعیین عامل موثر در عدم پذیرش رژیم داروئی از دیدگاه پرستاران، بیماران و خانواده های آنان در بیماران و خانواده های آنان در بیماران اسکزفرنیک بستری در مرکز آموزشی درمانی رازی تبریز انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه‌ای بر اساس الگوی باور بهداشتی و نمونه پژوهش شامل 60 بیمار، 60 نفر از خانواده های آنان و 33 پرستار بود که به روش سرشماری انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری آنالیز واریانس یکطرفه و شفه استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که میانگین درک فردی از استعداد به بیماری، شدت بیماری و فواید پذیرش رژی دارویی در پرستاران بیشتر از بیماران و خانواده های آنان و میانگین درک فردی از موانع پذیرش رژیم در خانواده بیماران بیشتر از بیماران و پرستاران می باشد. آزمون آماری شفه نشان داد که اختلاف بین میانگین درک فردی از موارد مذکور در بین پرستاران و بیماران، بیماران و خانواده های آنان معنی دار ولی بین پرستاران و خانواده بیماران معنی دار نمی باشد. نتیجه گیری نهایی: یافته های پژوهش نشان داد که درک و نگرش پرستاران، خانواده بیماران و بیماران در مورد عوامل موثر در عدم پذیرش رژیم دارویی بر اساس الگوی باور بهداشتی هم خوانی ندارد. بنابراین ضرورت توجه به آموزش مددجویان، خانواده آنان و شرکت پرستاران در برنامه های آموزشی مداوم در این زمینه را می طلبد.