درد و ناراحتی بیماران سالمند بستری بخش مراقبتهای ویژه: مقایسه تجارب بیماران و ارزیابی های پرستاران از این تجارب در بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال1379
Abstract
چکیده: مقدمه: درد مهمترین عاملی که بیماران را وادار به درخواست کمک از سیستم های مراقبت بهداشتی درمانی می کند. مطالعات نشان داده است که بیماران بستری در بخش مراقبتهای حاد مانند بیماران سرطانی بیماران بعد از عمل جراحی و بیماران بخشهای ویژه اغلب درد جسمی شدیدی را تجربه می کنند. تعداد زیادی از بیماران بستری در بخشهای مراقبت حاد و ویژه را افراد سالمند 65 سال و بالاتر تشکیل می دهند. در بخش مراقبت ویژه درد یک مشکل عمده می باشد زیرا می تواند باعث تنش روانی و جسمی مهمی شده و در نتیجه بر روند بهبودی بیمار تاثیر منفی بگذارد. ازاین رو ارزیابی پرستاران از درد انتخاب مداخلات و تاثیر آن در تسکین موثر درد مهم می باشد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-مقایسه ای است که در آن تجارب درد و ناراحتی بیماران سالمند بستری در بخشهای ویژه با ارزیابی های پرستاران بخشهای ویژه مراکز آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه بود که به روش مصاحبه منظم با بیماران و پر کردن آن توسط پرستاران تکمیل شد. جامعه پژوهش کلیه بیماران سالمند بستری در بخشهای ویژه و پرستاران شاغل در مراکز آموزشی و درمانی بودند که 45 نفر از هر گروه به روش نمونه گیری آسان برای مطالعه انتخاب شدند. جهت مقایسه نتایج از آزمون آماری غیر پارامتریک و یل کاکسون استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که در بعد حسی بیماران درد جسمی و مشکلات تنفسی را نسبت به پرستاران بیشتر گزارش کردند. آزمون آماری ویل کاکسون اختلافهای معنی داری را در مورد درد جسمی و مشکلات تنفسی در ابتدای زمان بستری نشان داد. در بعد عقلانی بیماران دریافت اطلاعات کافی درباره انچه که در ابتدای زمان بستری اتفاق افتاده بود را نسبت به پرستاران بیشتر گزارش کردند. آزمون آماری ویل کاکسون اختلاف معنی داری را در این مورد نشان داد. در بعد عاطفی پرستاران نگرانی و ترس بیشتری را در روز ترخیص نسبت به خود بیماران گزارش کردند. آزمون آماری ویل کاکسون اختلافهای معنی داری را در مورد نگرانی و ترس را در روز ترخیص نشان داد. بحث: یافته های پژوهش نشان داد که تجارب در دو ناراحتی بیماران با ارزیابی های پرستاران از این تجارب همخوانی ندارد. بنابراین نتایج پژوهش ضرورت توجه بیشتر مسئولین و مدیران پرستاری را برای ارتقاء توانایی پرستاران در مراقبت کل نگر(جسمی، روانی، اجتماعی) از بیماران سالمند بستری در بخش مراقبت های ویژه می طلبد.