ارتباط بار بیماری و بار مراقب با کیفیت زندگی در بیماران نجات یافته از سکته مغزی و مراقبین آنها در کلینیک های دانشگاه علوم پزشکی تبریزدر سال 1395

Abstract

چکیده: مقدمه : سکته مغزی یکی از شایعترین بیماری های مزمن است و دلیل اصلی ناتوانی در بزرگسالان است و به علت آسیب عصبی حاد، ناشی از اختلال و قطع خون رسانی به قسمتی از بافت مغز و یا پارگی یکی از عروق تغذیه کننده قسمتی از بافت مغزی می باشد. عمده بیماران پس از فاز حاد سکته حاد مغزی از نقایص نورولوژیک جدی رنج می برند. بار بیماری میزان فشار ها و محدودیت های روحی روانی، جسمی و شناختی است که بر نجات یافتگان سکته مغزی وارد می شود. بار مراقبت به احساس منفی به دنبال تجربه فشار، در نتیجه یک مراقبت از یک بیمار مزمن اطلاق می شود. مفهوم کیفیت زندگی فراتر از سلامت جسمانی است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین بار بیماری و بار مراقب با کیفیت زندگی بیماران نجات یافته از سکته مغزی و مراقبین انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است که بر روی240نفر از بیماران نجات یافته از سکته مغزی و مراقبین آنها که به کلینیک های دانشگاه علوم پزشکی تبریز( امام رضا و رازی) مراجعه کرده بودند و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل مشخصات فردی- اجتماعی بیماران، 2) پرسشنامه ی کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF)،3) مقیاس بار سکته مغزی(BOSS )Burden of Stroke Scale 4) شاخص بار مراقب Caregivers strain Index( CSI) بود. داده ها در نرم افزار24 SPSS: تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین میانگین ابعاد کیفیت زندگی در بیماران مربوط به بعد روابط اجتماعی (18/18± 31/47) وکمترین میانگین مربوط به بعد سلامت جسمی (76/15 ± 37/34) می باشد. در مراقبین بیشترین میانگین مربوط به بعد سلامت جسمی(97/15 ± 76) وکمترین میانگین مربوط به بعد سلامت محیط(95/16 ± 64/56) می باشد. بیشترین میانگین بار بیماری مربوط به بار جسمی(001/17 ± 71/63) و کمترین میانگین بار بیماری مربوط به حوزه شناخت(08/14 ± 72/57) می باشد. میانگین بار مراقب(653/1 ± 876/8) می باشد. ارتباط بین بار بیماری و کیفیت زندگی بیماران به جز در آیتم بلع که ارتباط معکوس وغیر معنی دار است. در بقیه حیطه ها ارتباط معکوس و معنی دار است و ارتباط بین 7 CSI با حیطه های جسمی و روانی کیفیت زندگی معکوس و معنی دار است.نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که بار بیماری و بار مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران و مراقبین تاثیر دارد و ارتباط بین آنها معکوس و معنادار است. بنابراین مداخلات و حمایت های مبتنی بر توانمند سازی بیماران و مراقبین برای کاهش بار بیماری و بار مراقبتی و افزایش کیفیت زندگی می گردد.