مقایسه دیدگاه بیماران و پرستاران در مورد تصمیم گیری بالینی مشترک در ارائه مراقبت های پرستاری در مراکز آموزشی- درمانی تبریز، سال 1394
چکیده
چکیده: مقدمه: تصمیم گیری مشترک بالینی یک موضوع پیچیده و حیاتی در ارائه خدمات سلامتی بوده و امروزه مفهوم آن در ارائه مراقبت های پرستاری در حال گسترش روزافزون است و تاثیر مثبت آن بر پیامدهای سلامتی بر کسی پوشیده نیست. با این وجود، مطاالعات اندکی به مقایسه دیدگاه پرستاران و بیماران در این زمینه پرداخته است. لذا، این مطالعه با هدف مقایسه دیدگاه بیماران و پرستاران در مورد تصمیم گیری بالینی مشترک در ارائه مراقبت های پرستاری انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی مقایسه ای با شرکت 151 پرستار و 200 بیمار در بخش های داخلی و جراحی در 8 مرکز آموزشی - درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. در این مطالعه از پرسش نامه مشخصات دموگرافیکی و ابزار تصمیم گیری مشترک پرستاران و بیماران که توسط Kolovos طراحی شده، جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. این ابزار از دو مقیاس تصمیم گیری در طراحی مراقبت های پرستاری شامل 12 گویه و با رنج نمره 36-12 و تصمیم گیری در اجرای مراقبت های پرستاری شامل 11 گویه و با رنج نمره 33-11 تشکیل شده است. در هر قسمت سطح مشارکت درک شده در هر دو بعد وسعت و اهمیت با مقیاس لیکرت سه گزینه ای بررسی شد. نمره کمتر نشانگر مشارکت بیشتر می باشد. نمونه گیری به شکل سهمیه ای در دسترس انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی مقایسه میانگین ها استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 صورت گرفت.نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که نمرات پرستاران و بیماران در میزان مشارکت و اهمیت مشارکت در هر دو قسمت پرسشنامه شامل مشارکت در برنامه ریزی و مشارکت در اجرای برنامه مراقبت پرستاری نسبتاً بالا بود که نشان دهنده مشارکت کمتر می باشد. همچنین، در سه بعد اهمیت مشارکت در برنامه ریزی مراقبت و میزان و اهمیت مشارکت در اجرای مراقبت پرستاری تفاوت معنی داری بین دیدگاه بیماران و پرستاران وجود داشت (P<0.05). بحث و نتیجه گیری: مشارکت بیماران و پرستاران در تصمیم گیری مشترک بالینی در سطح قابل قبولی نمی باشد و همچنین، بیماران اهمیت کمتری نسبت به پرستاران جهت مشارکت در برنامه ریزی و اجرای مراقبت های پرستاری قائل هستند. افزایش سطح آگاهی بیماران و پرستاران و جامعه در مورد موضوع و اصلاح زیر ساخت ها می تواند در درک از مشارکت و تسهیل آن نقش مثبت و مهمی داشته باشد.