نگرش اعضای خانواده بیمار و پرستاران در مورد حضور خانواده بیمار هنگام احیاء، بیمارستانهای آموزشی شهر تبریز 1395
Abstract
چکیده: مقدمه: حضور خانواده بیمار هنگام احیاء مزیت ها و موانعی دارد و خانواده تمایل به حضور کنار عزیرانشان در لحظات آخر زندگی آنها دارند. با این وجود این برنامه بخصوص در کشورهای در حال توسعه مانند ایران به طور رسمی اجرا نمیشود.
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی نگرش پرستاران و اعضای خانواده بیماران انجام شد.
روش کار: این پژوهش در 4 بیمارستان آموزشی شهر تبریز انجام شد و از پرسش نامه 27 آیتمی برای جمع آوری و بررسی نگرش پرستاران و اعضای خانواده بیماران استفاده شد. 178 نفر از پرستاران با سابقه شرکت در احیای قلبی- ریوی و 136 نفر از اعضای خانواده بیمار (بالای 18 سال) در این مطالعه شرکت کردند. نتایج با استفاده ازبسته نرم افزار24 SPSS تحلیل شد.
یافته ها: اعضای خانواده بیمار معتقد بودند، این حق آنان است که هنگام احیاء در محل حضور داشته باشند(2/57%) و اظهارداشتند، حضور خانواده باعث میشود بیمار کمتر احساس نگرانی کند. با این حال5/62% از پرستاران با برنامه حضور خانواده بیمار هنگام احیاء مخالفت کردند. از نظر آنها این برنامه معایب زیادی از جمله استرس اعضای خانواده، مداخله در کار درمان و طول کشیدن پروسه احیاء داشت. پرستاران با سابقه آموزش قبلی در این مورد نگرش مثبت تری داشتند.
نتیجه گیری: با توجه به نگرش مثبت اعضای خانواده بیمار به حضور هنگام احیاء ، تغییر نگرش پرستاران بسوی اجرای برنامه بسیار مهم است. همچنین سابقه آموزش در این خصوص لزوم آشنایی هر چه بیشتر پرستاران با مولفه های حقوق بیماربا استفاده ازبرنامه های آموزشی را نشان میدهد. مطالعات بیشتر در جهت تهیه دستورالعمل محلی جهت حمایت از حضور خانواده بیمارهنگام احیاء و راهنمایی آنها که در آن تمام ارائه‌دهندگان مراقبتهای بهداشتی بخصوص پزشکان پاسخگو باشند ضروری به نظر میرسد که جزئیات دستورالعمل با انجام تحقیقات تکمیلی بخصوص در مورد اعتماد به نفس پرستاران روشن تر خواهد بود.